(Biləsuvar, Kürdəmir, Meğri) bax qadı. – Yaman qazı adamdı bizim bu Qasım (Meğri); – Əhməd çox qazı adamdı, heş kimi bəyəmmir (Biləsuvar)
qazı-qazı danışmağ: (Biləsuvar) bax qadı-qadı. – Çox qazıqazı danışır
(Dərbənd) yerə basdırılan dirək və ya paya. – Qazığ bərk ağacdan taxılıtdı
I (Qax, Qəbələ, Şəki) b ax qazığ. – Qazığın başını haçə eliyrıx, bağ sürünçüf çıxmasın; – Dananı hələ ki qazığa bağla, so:ra mən yerinə bağlaram (Şəki
(Ağdam) lovğa-lovğa, böyük-böyük. – Nə qazıqurdalı buyurursaη?
(Şəki) lovğalanmaq. – Ama o yaman qazılanırdı
qazqal bel: (Quba) böyük bel. – Qazqal belnən turpağı çü:rədülər
(Bakı) ipək parça adı
(Salyan) bel; kürək. – Qazqırtnan kotanın ağzın təmizdi:llər
(Cəlilabad) bax qazqırt. – Qazqurti gəti, bıranı qazəy
(Qazax, Ordubad, Şərur) külüng. – Ə, o qazmeyi ordan mq: ver (Qazax)
(Xanlar, Qazax) yarğan. – Qaznax dağlarda çox olor (Qazax); – Mən gələndə sizin mallar qaznağın yanında otduyurdu (Xanlar)
(Cəlilabad) bel; kürək. – Qazo: cnan yer qazeylər
(Biləsuvar) ərsin
(Dərbənd) bax qaza
(Qax) bax qazığ. – O ağaca biz qazux de:rik; – Tərrikləri qazuxa keçir, süvi soğulsun; – Paltarı qazuxdan asdım
(Zaqatala) arıq
(Qax) gəlmə adam
(Bakı) parça adı
(Dərbənd, Tabasaran) çətin. – Yaman qeyin işə düşdig (Dərbənd) ◊ Qeyin gəlməg (Dərbənd, Tabasaran) – çətin gəlmək
(Dərbənd, Tabasaran) çətinlik. – Mənüm zamanumda qeyinluğlar uldi (Dərbənd)
(Ordubad) tunel. – Qeymənin altınnan adam gedən yer var
(Quba) xəsis. – Qeyməz adamın malın üzgəsi yiyər
(Bakı) caynaqlamaq. – Çalağan gögərçini qeynağlıyıb apardı
(Salyan) bax qaynama
(İsmayıllı) daşlı-qayalı. – Oğul, o qeyran yeri görürsən, Girdiman çayı indiyəcən ona güc gələ bilmi:b
(Qazax) başqa. – Ona binəm qeyraz bəylər paxıllığ elədilər
(Bakı) qabaq
(Bakı) qabaqlamaq. – Məni qeyşərdən qeyşərrəmə!
(Gədəbəy) xurcunun və ya xalçanın qırağını tikmək. – Qəaxladıηızmı gəviyi, a qızdar?
(Dərbənd) bax qabələ
(Dərbənd) gavalı növü adı. – Bizim bağlarda qəbjin az uladı
(Cəbrayıl) bax qablı
(Meğri) bax qacal
(Qarakilsə) bax qajal
(Zəngibasar) bax qəcələk. – Qəcələ ağaşda yua qurub
(Kürdəmir) sağsağan. – Qəcələk yayda balalıyır
(Ordubad, Şərur) beşdaş oyunu. – Mükayıl yaman qəcəmədaş oynıyandı (Ordubad)
(Qarakilsə, Ordubad) bax qajir. – Qəcər bizdə cücə-zad qoymur, daşıyıb aparır (Ordubad)
(Yardımlı) qıc olmaq, büzüşmək. – Tö:ğlər sö:ğdən qəci:b
(Qarakilsə, Ordubad) bax qajir. – Qəcir bizdən bir toyuğ aparıb (Ordubad)
(Dərbənd) bax qəcələk. – Qəçələ meşədə çoxdi
(Salyan) bax qajır. – Qəçər yaman quşdu yırtıcı; – İkisini də di:rig: qəçər də, qəçil də
(Salyan) bax qajır
qədağa eləməg: (Cəlilabad) xəbər göndərmək. – Qardaşım qədağa eliyib ki, bacımı tez göndərin
I (Zəngilan) doğramaq. – Ağaşdarı pış <peç> boyu qəddiyirıx II (Qazax, Yevlax) çərtmək (karandaşı)
(Naxçıvan) balaca xəncər. – Qəddərə balaca xəncələ diyirik
I (Cəlilabad) gizli. – Taxılı qədə-qədə apardı öyünə II (Yardımlı) yavaş-yavaş. – Şükür Allaha, işdərim qədə-qədə gedey
(Yardımlı) sifariş, xəbər. – Əliyə qədəğə eləmüşüg, sabah gələcək
(Dərbənd) saxsı küpə. – Qədəx’də büz xəmir də saxlıyədüg