(Xaçmaz, Quba) bax köşə
(Meğri) kötək. – Vəzir durer bir mahna saler, arvada beş-altı küşəmal çəker
(Quba) balıqqulağı. – Dənizdən çuxli küşərə yığdım
(Gəncə, Qazax) qovmaq. – Toyuxları buğdanın üsdünnən küşgür (Qazax); – Qoyunu küşgür yoldan çıxsın (Gəncə)
(Zaqatala) rəndələmək. – Bu taxtanı küştələmək lazımdı
(Axalsxi, Şəki, Zaqatala) bax küşdərə (1-ci məna). – Taxtaların hamısı küştərədən çıxıtdı (Şəki)
(Quba) saxsı suqabı. – Səhər durub küşüni su ilə doldur
(Qax) pıçıldamaq
(Borçalı) darıxmaq. – Əhməd niyə belə küşümləner, fikirrəner
(Naxçıvan) düşbərə. – Küşvaraya turşu tökəllər
I (Bakı, Cəbrayıl, Çənbərək, Əli Bayramlı, Gədəbəy, Qax, Qusar, Mingəçevir, Salyan, Tovuz) 1. b a x kut (Cəbrayıl, Qusar)
(Bakı, Gəncə) qalaqlamaq, toplamaq, topa halında yığmaq. – Daşın hamısın bir yerə kütdəmə (Gəncə)
(Salyan, Bakı) korşalmaq, kütləşmək. – Balta:n ağzı kütəlib (Salyan)
(Quba) toyuqların yumurtlaması üçün düzəldilmiş səbət. – Kütgundan bir yumurta gəti
(Şamaxı, Salyan) küt, iti olmayan. – Bu balta nə kütkəsməz şeydi (Şamaxı)
(Ağdaş) bax kütküt. – Kütkürüş yaxşı oyundu
(Ağdaş) qoz-qoz oyunu. – Kütkütdə mən uddum
(Bərdə) quduzluq əleyhinə dərman. – Ə:də, bazara gedən olsa, bir əz kütlə aldı, quduz dalıyan mallara verəx’
(Şamaxı) ciftləşmək (itə aiddir). – İtlər kütləşib
(Ağdaş, Çənbərək, Mingəçevir) 1. çox işlənmə nəticəsində işə yaramayan kötük süpürgə. – O kütmüx’ süpürgəni mənə ver (Ağdaş) 2
(Gədəbəy, Kəlbəcər) gödək və yoğun. – Nəvlim, kütmül adam bizim kətdə yoxdu (Gədəbəy)
(Oğuz) 1. şikəst 2. çolaq. – Barmaxsız əl, ayax da kütüldü
(Cəlilabad) qozbel. – Gəh deylər ki, qozbeli qəbir düzəldər, gəh də deylər ki, kütüni qəbir düzəldər
(Masallı) qozbel
(Daşkəsən, Kəlbəcər) qocalmaq (heyvana aiddir). – Tişi tökülüf, kütvallaşıf (Kəlbəcər)
(Cənubi Azərbaycan) hörgüc. – Dəvənin küvəni çox balacadı
I (Culfa, Naxçıvan, Ordubad, Tovuz) iki və ya üçillik dişi keçi. – Küvərin əti dübürün ətinnən pis olar (Culfa) II (Borçalı) bax küvən
(Ağdaş, Göyçay) avaralanmaq. – Əli küvərlənir axşamacan (Ağdaş)
(Qax, Şəki) bax kuvul. – Dağda ayı küvülü gördüm (Şəki)
küy yatmax: (Ağdam) kürt yatmaq ◊ Küy tüşməx’ (Ağcabədi, Bərdə) – kürt düşmək. – Tö:üx küy tüşüf (Ağcabədi)
(Qazax, Tovuz) bax küvər I
küyqara töx’məx’: (Çənbərək) hay-küy salmaq. – Nə küyqara töx’- müsəη ə:, cama:tı yığmısaη başıηa
(Təbriz) qapının üstündə hərəkət edən dəmir. – Bizim də qapının üssündə dəmirdən küynəx’ vardı
(Cəlilabad) hürkmək. – At nə gördisə küyükdi
(Ağcabədi) kökəlib harınlaşmaq. – Mal çox ye:ir küyükür
I (Ağdam, Mingəçevir, Ucar) 1. deşik (Ağdam) 2. koğuş (Ucar). – Küyüldə quş da yaşıyır, ilan da olur II (Qax, Şəki) bax kuvul
I (Borçalı, İmişli, Qax, Ordubad) payız. – Qoyunu yaz otar, yaz otarmadın duz otar, duz otarmadın küz otar (İmişli); – Taxıl səfdiη küzdə sula, küzdə
(Qazax) payız otlağı. – Ə:, İmranın sürüsü gedif küzdəyi basdı
(Füzuli) payızlıq. – Küzdüy arpasıdı
(Qazax, Ordubad) kiçik saxsı sənək. – Dünən bizim küzə düşdü sındı (Qazax)
(Bakı, Füzuli, Kürdəmir, Sabirabad) payızda qırxılan yun
(Cənubi Azərbaycan) kərpic qəlibi. – Küzgəl çox balacadu
(Şamaxı) əkin sahəsini müəyyən hissələrə bölmək. – Yeri qabaxca küzlə, sonra toxum səp
(Lerik) quzular saxlanan yer
I (Qəbələ, Mingəçevir) peyin tullamaq üçün tövlənin divarından açılmış deşik. – Firidun kürüdüyü peyini tez-tez küzməkdən bayıra atırdı (Qəbələ) II (O
(Quba) xırda balıq. – Əhməd çuxli küzrü gətirdi
(Əli Bayramlı, Gədəbəy, Qazax) quzu saxlanılan yer. – Payız öynü quzuları küzüyə salerıx (Gədəbəy). Qq
(Salyan) məc. baş, beyin. – Sə:n də qabunda söz qalmır
(Dərbənd) alın. – Qabagıma dəgdi daş
(Bakı) qalayçı. – Qabağardan qazannarı yaxçı ağardıb; – Qabağardannarın sesi küçəni basıb