qanq olmaq: (Salyan) çaşıb qalmaq. – Oqqədər işim var ki, yap qanq olmışam
I (Dərbənd) yuxayayan. – Hey qiz, qanqanı gəti II (Culfa) kələf. – Bir yumaxda uniki-umbeş qanqᵔo:lur
(Dərbənd) palçıqda gəzmək üçün xüsusi ayaq ağacı. – Qanqazsız palçığdan gitmağa çetindi
(Şamaxı) hövsələdən çıxarmaq. – Bu:şağ <bu uşaq> məyi qanqıxdırıb
(İrəvan) bax qaηarılmax
(Meğri) əmək iqtidarı olmayan. – Əhmədəli bir bölix’ qanqurdın öfdəsinnən həmin ki galey
(Salyan) əmanət. – Xalxın qannıbaşdı malına xor baxmazdar
(Qazax) qapan, böyük tərəzi
(Şəki) burmaq. – Qolumu elə qantardı, az qala sımmışdı
(Zaqatala) turş qatıq
I (Şamaxı) bax qapay II (Tovuz) bax qapalax
I (Qazax, Şəmkir) qapaqlı qazan. – Çovan de:r ki, bir yekə qapaxlı gəti (Qazax); – Qapaxlıda süd var, isdi:rsəη, onnan iç (Şəmkir) II (Borçalı) tüfəng
(Ucar, Zəngilan) qarğı və ya qamışdan hörülmüş qapı. – To:lanın qapalağın qoy, tez gəl (Ucar); – Qapalağı bağla, qoyunnar qahaldan çıxmasın (Zəngilan)
(Zaqatala) körpəni beşiyə bağlamaq üçün bağ
(Mingəçevir) buynuzsuz (keçi, qoç)
(Kürdəmir, Quba) dibdən (biçmək). – Buğdanı lap qapba biçib bu (Quba)
(Mingəçevir) uşaq oyunu adı
(Qax) qoltuq cibi. – Qapbağınnan pul çıxdı
I (Cəlilabad, Göyçay, Saatlı, Sabirabad, Salyan) bax qabçağ. – Apar ona bir qapçağ su ver (Göyçay); – Leyla, mənə bi qapçağ su gəti (Cəlilabad) II (Sa
(Ucar) iynə-sap qabı. – İynəni qapçağa qoy, itməsin
I (Ucar, Yevlax) həyət. – Uşaxlar qapıda oynu:llar (Yevlax); – Bizim qapıda yaxşı heyva ağajdarı var (Ucar) II (Ordubad) üstüaçıq eyvan
(Basarkeçər, Qazax) gəlin aparılarkən qapını bağlayıb alınan pul. – Yengə dedi kin, qapıbasmasını verməsəη, gəlini qoymuyajam aparasaη (Basarkeçər); –
(Ağcabədi) qapının üstünə qoyulan ağac. – Qapıbaşı barını saxlamaxdan ötəridi
(Ucar) açılmamaq üçün qapının dalına (içəridən) keçirilən ağac və ya dəmir. – Qapıdalı çox vaxdı ağaşdan olur
(Meğri) sırtıq. – Onun qızi bir qapıdan qızdı
(Mingəçevir) gəlin aparılarkən qapını bağlayıb alınan pul
(İmişli, Qazax, Tovuz) keçə və ya ipdən toxunma qapı (alaçıqda). – Qapılıx dəyənin ağzını örtməy üçündü (Qazax); – Alaçığda qapı olmazzı, qapılıx olar
(Göyçay) deyişmə (aşıqlarda)
(Ağsu, Göyçay, Kürdəmir, Quba, Lənkəran, Masallı, Sabirabad, Yardımlı, Salyan) gülləşmək. – Uşaxlar birbirinən qapışıllar (Göyçay); – Dur gür, ay Mura
(Şərur) savaşmaq. – Uşaxlar genə qapışıllar
(Cəlilabad) bax qapışmağ. – Uşağlar qapışey
(Bərdə) uşaq oyunu adı
(Meğri) güclü. – Qapımda qapla qatırım var
(Quba) çubuqdan hörülmüş qapı. – Bağın qapsağı açığdu, gid uni bağla
(Göyçay) bağlamaq; örtmək. – Qabın ağzını qapsa
(Zaqatala) bağlama, düyünçə. – Qapucu yolda qoyup gəlmişəm
(İrəvan) çöl quşu adı
I (Bakı, İsmayıllı, Kürdəmir, Mingəçevir, Salyan, Şamaxı) xuruş (plovda). – Aşın qarasınnan da qoy özünçün, utanma, öz öyündü (Bakı) II (Mingəçevir) a
(Balakən) kəndin kənarında qoyunlar üçün tikilmiş daş bina. – Getdim qaraba, çopan qoyunnarı aparmışdı çölə
(Cəbrayıl, Salyan) qaraciyər. – Qarabağrı doğra, sajda pişirəg (Salyan)
I (Bakı) qaraqabaq. – Qarabatdağ adamın üzi gülməz II (Şərur) boyunbağı
(Mingəçevir) yabanı bitki adı
(Qazax) ucdantutma. – Camahatı qaraburun isyahıya alajaxlar
(Basarkeçər) xəstəlik adı (malın dilində). – Qaraca malın dilindo:lur, dil xəstəliyidi
(Basarkeçər) xəstəlik adı (malın dilində) ◊ Qaracadil olmax – xəstələnmək, malın dilində olan xəstəliyə tutulmaq
(Sabirabad) məsələn. – Qaracaları, bu kəndi sən yaxşı tanıyırsan
(Cəbrayıl, Salyan) sünbülü qaralmış, qaraca xəstəliyinə tutulmuş. – Qaracalı taxılın çörəyi yaxşı olmaz (Cəbrayıl)
(Gədəbəy) çaxmaq daşı
(Bakı, Basarkeçər, Gədəbəy, Qazax) xəsis. – Güli yaman qaraçı adamdu (Bakı); – Qaraçı adammış Məsdan kişi, eləjənə quru tə:rifi varmış arada (Gədəbəy)
(Ucar) aşağı keyfiyyətli barama. – Qaraçıxarı barama məntəqəsində çox ucuz alıllar