(Dərbənd) döşəkçə. – Gətir ornini uturmağa
(Qax) çətinlik
(Salyan) bax ovursax. – O:rsağ süti daddı olar
(Xocavənd) bax ovursax
(Gəncə, Zəngibasar, Tovuz) belindən tutmaq (güləşmədə). – Ortalıyıf yerə vurdum (Gəncə)
(Zaqatala) saxsı qab
(Gəncə, İmişli) bax oyrux. – O:rux de:rix’ ağajın içindəki boş yerə (İmişli); – Çinarın o:ruğunda quş yua tikifdi (Gəncə)
(Təbriz) yaylağa köçərkən çobanların yaxın kəndlərdə qoyduqları zəif qoyunlar
(Dərbənd) döşəkçə
(Dərbənd) üzüm növü, qalın qabıqlı (üzüm)
(Qazax) motal. – Bu il yaylaxda iki os pendir qayırmışdıx
(Bərdə, Cəbrayıl, Kürdəmir, Şamaxı, Ucar) 1. tənbəl. – Osal arvadun öyi həməşə tör-tökünti olar (Şamaxı); – Su:ra osaldı, yap elə bil qızın döyranı dö
(Oğuz, Tovuz) 1. səhlənkarlıq 2. tənbəllik ◊ O:sallığ eləməx’ (Oğuz) – 1. səhlənkarlıq etmək; 2. tənbəllik etmək
(Kürdəmir, Şamaxı) qabiliyyətsiz, bacarıqsız. – Əhməd o:sanasız adamdı
(Cəbrayıl) unutmağa başlamaq
(Cəlilabad, Göyçay, İmişli, Oğuz) bax avsar. – Uşax dəvə:n o:sarın tutıb (Göyçay)
(Şamaxı) bax avsarramax. – Mən ağ nəri o:sarradım
(Qax) 1. ütülmüş odun 2. kösöv
(Gəncə, Şərur, Göyçay, Qazax, Şəmkir) aldadıb söz almaq, sirr açdırmaq. – Osmaxlatdım, nə olmuşduysa hamısını söylədi (Gəncə)
(Mingəçevir) təxminən
I (Dərbənd) 1. qorxaq 2. aciz II (Dərbənd) namussuz
(Quba, Salyan, Şamaxı) bax ovşala ◊ O:şala tutmağ (Quba) – gülablı şərbət hazırlamaq. – O:şalanı çığırtmaplo:n üssünnən içməg tayca da ləzzətti olır (
(Ağdam, Ağdaş, Göyçay, Salyan, Şəki) bax ovşala ◊ O:şara qayırmax (Ağdam) – gülablı şərbət düzəltmək
(Bakı) seyrəltmək (ağacı). – Ağajdari o:şarra
(Lənkəran) bax ovşala
(Tovuz) otlaq
(Bakı) məc. ələ salmaq. – Mən aləmi otarıram, u da məni
(Gəncə, Mingəçevir) məc. aldatmaq. – O səni otarır, saηa pul-zat vermiyəjəx’ (Gəncə)
(Lənkəran) odluq (samovarda). – Samavarın otaşxanası xarab olub
(Kürdəmir, Salyan, Şamaxı) otlaq. – Naxırçı malqaranı otda:cağa apardı (Şamaxı)
(Kürdəmir) bax oddax I
(Bakı, Cəbrayıl, Zəngibasar) otlaq. – Kətdə bir otdanacax yeri qalıf kin (Zəngibasar)
(Şəki) 1. çoxbilən, bilici 2. bic. – Cəfər çox otucu adamdı
(İmişli) ot yeməyə başlamış (quzu, buzov və s.). – Beş-altı otuxma quzumuz var
(Kürdəmir, Yardımlı, Şamaxı) ot yeməyə başlamaq (quzu, buzov və s.). – Bizim quzı təzə otuxıb (Şamaxı)
(Cəbrayıl, Çənbərək, Şərur, Gədəbəy, İmişli, Karvansaray, Qarakilsə, Bakı, Qazax, Şəki, Tərtər, Tovuz, Zəngilan) bax otuxmağ
(Qax) məclis, yığıncaq. – Qadiminnan neçə-neçə otumaxlıxlar olupdu
(İmişli) ev. – Oturacarımız, sənin sağlığıηa laf yaxşıdı
(Bərdə, İmişli) stul, skamya. – Oturajağın üsdündə otur (Bərdə); – Gördü, burda üç oturajax var, otdu birində (İmişli)
(Tovuz) oturaq. – Olar hara, oturğa yaşamax hara, oların yeri bəlli olmaz
(Füzuli) ot yeməyə başlayan (quzu, buzov və s.)
(Dərbənd) kürt düşmək. – Darağanda to:ğ oturadu
(Cəbrayıl, Salyan) dəfə. – Bayram dayım bir oturuma beş-altı fətir ye:r (Salyan)
(Kürdəmir) bax oyğur. – O:uğur gəlseydün, indi belə olmazdı
(Gəncə) bax ovux. – Gəl burdan bir oux qoy; – Yerin arasına oux qoy
(Füzuli) bax ovursax
(İmişli) bax obaçılığ. – Ovaçılıx vaxdı Şuşu qalasında dədəmin iki dossu vardı
(Tabasaran) şumlamaq. – Büz yeri ovadan eləmağa bilmərdüg
(Cənubi Azərbaycan) xışın dəstəsi. – Ovcarsız heş (xış) olmaz
(Zaqatala) üzsüz süd