(Naxçıvan) ağızı su ilə yaxalama. – Dərmannan qarqaradı, su:nan məzməzədi; – Məzməzə ağzı təmizdəməx’dən ötrüdü
(Gədəbəy, Qazax, Ordubad) 1. günvurma. – Başımı açıb ot pişdim, indi məzməzəy olmuşam (Gədəbəy) 2. mozalanın heyvanlarda törətdiyi xəstəlik
I (Culfa, Qazax) nanəyəbənzər bitki II (Göyçay, Quba) 1. əkin sahəsi və ya ot çalınan sahə. – Bizdə əkinə, ot çalınan yerə məzrə de:llər (Göyçay) 2
(Quba) xəlbir. – Məzrəhəmiz çox pisdi
(Şamaxı) yemək
(Meğri) yavaş-yavaş. – Mıcımıcı sürəcəm malları, niyaran olmaginən
(Qazax) əzmək. – Əmim üzümü mıcıxlıyıf, hamısını qava doldurdu
(Cəlilabad) qurdalanmaq, işi yavaş görmək. – Mıcılammə, tez qutar, sən alla, bi görəy
(Kürdəmir, Şamaxı) tumurcuq
(Kürdəmir, Şamaxı) tumurcuqlanmaq. – No:ruzdan so:ra ağajdar mıcırranır (Şamaxı)
(Böyük Qarakilsə) zəif yemək, asta işləmək
(Şərur) ağacın xırda kökü
(Zərdab) söyüdün nazik çubuqları. – A bala, axşamlar söyüdün mıçurundan qır, heyvannarın qabağına tök
(Zəngilan) hər işə qarışan
(Cəbrayıl) yekəqarın, çoxyeyən
mığət verməy: (Cəlilabad) fikir vermək, göz qoymaq. – Tezdənnən mığət vereyəm, heç nə elemeysən, göreyəm ki
(Barana, Borçalı, Qazax) ağcaqanad. – İyun ayında burda mığı çox oler (Borçalı); – Heyvan mığının əlinnən bilmir ki, özün hansı qalınnığa soxsun (Bara
(Salyan) qarışıqlıq. – Sən bı öyə mığır salma; – Toya mığır salsalar, toy tez dağılar
(Salyan) yavaşca, gizlicə. – Bibixanımnan Gülüssan toyda mığır-mığır danışırdı
(Naxçıvan) ağcaqanad
(Ağcabədi, Tovuz, Zəngilan) bax mığmığ. – Mığmığa bərk sancır (Ağcabədi)
(Borçalı, İsmayıllı) bax mığmığ. – Mığmığı qara cücüdü ağılı
(Culfa, Oğuz) keçmişdə çar üsuli-idarəsində rütbə. – Lap mığro:n dö:rünnən dəm vurur (Oğuz)
(Zəngilan) tumu çıxarılmış zoğal qurusu. – Mıxaşər bişmişi dadde:lər; – Güllü xala bu il iki put mıxaşər çıxartmışdı
(Balakən, Qazax, Mingəçevir) paya, şax. – Pamidora mıxça vurmuşam (Balakən)
(Şəmkir) qarımış (qız). – Öylə bir mıxdanburma qızı var
(Bakı) tövlə, pəyə. – Görürsən ki, hava so:uğdu, həyvannəri niyə doldurmursan mıxılə?
(İmişli) süni təpə. – Mıxırın yanında bi at var
(Dəvəçi) bax mixləmə
(Naxçıvan) gic, səfeh
(Şəki) xəsis. – Mıqqı adam qıyımsız olur
(Meğri) tərpənmək. – Doxdur iynə vuranda Tamara yerinnən bicəkkə də mıqqımmadı
(Meğri) budaqlı yığılmış meyvə (nar, heyva və s.). – Durun mılaxlarımızı asın
(Qazax) tapdalamaq, tapdayıb əzmək. – Bir az anrıda dur, mamadoru əyağıyın altında mıncıxlama
(Sabirabad) budaq
(Göyçay) pis iyli yabanı bitki
(Cəbrayıl) dəyirman daşlarını fırladan oxun alt tərəfdən pərə keçirildiyi yer. – Dəyirmanın mındarrığı köhnəlib, gərəx’ onu dəyişəm
(Ağdam) yabanı zoğal ağacı
(Qax) saç
(Göyçay) bax mındağ
(Ucar) deyingən. – Mır adam çox danışan olur
(Lənkəran) kərtənkələ
(Böyük Qarakilsə) istək, arzu
(Meğri) pəncərəsiz ev, daxma. – Şükürün Ernəzirdə bir mırdağası vardı
(Kəlbəcər) yumşaq qabıqlı ağac adı. – Mırdarçadan çovannar çomaq qayrır
(Mingəçevir) bax mırdarça
(Cənubi Azərbaycan) dərman bitkisi adı. – Nə qədər axdardımsa, mırğa tapa bilmədim
(İmişli, Kürdəmir, Zəngilan) qamışabənzər bataqlıq bitkisi. – Mırğız sulu yerdə olar (Zəngilan); – Qışda bəzən mallara mırğız verərduğ (Kürdəmir); – M
I (Lənkəran) 1. paxıl 2. çoxbilmiş II (Lerik) güvə. – Xəlçiyə mırıt düşib
(Lənkəran) paxıllıq etmək