qırcava eləməx’: (Cəbrayıl, Zəngilan) həddindən artıq duzlu, şor etmək. – Xörəyi qırcava eləmisən, heş yeməy olmur (Zəngilan)
(Gədəbəy) xırda daşlı (yer). – Qırcıllıx yerdə yaxşı şey əmələ:lmer
I (Culfa, Şərur, Zəngilan) bax qırçın. – Qırçını yandırrıx qışda (Culfa) II (Cəbrayıl) həddindən artıq duzlu, şor
(Gədəbəy) mal-qara yeyəndən sonra otun qalan qırıntıları. – Mal alaflananda axırda qaler qırçı
I (Əli Bayramlı, Ucar) çoxdanışan, zəhlətökən. – Biz çoxdanışana qırçı diyirik (Əli Bayramlı); – İbad çox qırçı adamdı (Ucar) II (Ağsu, Basarkeçər, Bö
(Qarakilsə) xəsis
qırçılığ eləmək: (Ağsu, Ucar) 1. zəhlətökənlik etmək (Ucar). – İbad qırçılığ elədi, şifir aldı 2. xəsislik etmək (Ağsu)
(Cəbrayıl, Qarakilsə) mal-qara yeyəndən sonra otun qalan qırıntıları. – Heyvan yaxçı yemir qırçınnarı (Qarakilsə)
(Lənkəran, Yardımlı) tamam. – Buy, dədəm qırd aradan çıxıb (Lənkəran)
qırd-qırdə oturmağ: (Lənkəran) diz-dizə oturmaq. – Bö:g nənəmnən oturmuşduğ qırd-qırdə
(Zaqatala) əsgi, siləcək
qırdıqıs eləmək: (Salyan) 1. qənaət etmək. – Biraz qırdıqıs elə, axıracan çassın 2. xəsislik etmək
(Salyan) 1. xəsislik. – Əli əsə-əsə qırdıqıssığnan ortaya yiməg qoydı 2. qənaətcillik
I (Meğri) yeyin, sürətlə. – Xavar qırdıma gəldi, genə qeyitdi getdi II (Füzuli) üçüncü şum. – Pərşumu kəsmə: qırdıma de:lir
I (Qarakilsə) bax qırdıma I. – Durdum ordan qırdırma endim Qarakilsə: II (Füzuli) bax qırdıma II III (Cəbrayıl) gödək
(Salyan) xəsis. – Qırdırnağ adamın pılı çox olar
(Çənbərək) bax qırdırnağ. – Namazın gəlini kimi qırdırnax adam tapılmaz
(Tovuz) həddindən artıq duzlu, şor. – Xörəx’ laf qırduzdu
(Gədəbəy) gövşəyən heyvanların qarnı ilə qursağı arasındakı həzm üzvü. – Qırhqızyüməzi hər arvat təmiz yüəmməz
(Şamaxı) məc. dözümlü. – Fərhad yaman qırxdamar adamdı
(Qubadlı) məc. ikiüzlü. – Qırxdilli adamnan xeyir görməy olmaz; – Qırxdilli adamın ömrü az olar
(Salyan) sırğa. – Uşağın qırxdüyməsi qulağınnan düşib itib
(İmişli, Saatlı, Sabirabad) qayçı (qoyun qırxmaq üçün)
(Culfa, Füzuli, Gədəbəy, Qazax, Qarakilsə, Mingəçevir, Şəmkir, Zəngəzur) bax qırxılığ. – Qırxılığı burya gəti, qoyunu qırxıram (Zəngilan); – Qırxılığı
(Qubadlı) qayçı (qoyun qırxmaq üçün). – Qırxını itilət
I (Qazax) qoyunqırxan adam. – Mən də qırxınçıya bir qoyun verdim II (Çənbərək) xəsis. – Həsən çox qırxınçı adamdı
(Qazax) ilmədən kəsilən ip (hanada)
(Ucar) 1. yuyundurmaq – yeni doğulmuş uşağın qırxı çıxanda onu və anasını çimdirmək. – Su qoy, uşağı qırxlıyax; – Anam uşağı qırxladı 2
(Ordubad) bax qırxılığ. – Əli gətirən qırxlıx yaxşı kəsir
(Gədəbəy, Zaqatala) bax qıraş
I (Qax, Şəki, Şuşa, Zaqatala) görkəm. – Uşaxların qırımını yaxçı görmədim (Qax); – Büyün qırımın çox pisdi (Şuşa) II (Ağcabədi, Cəbrayıl, Füzuli, Göyç
(Qazax) həvəslənmək. – Qırımlandı kı, gəlsin, sonra no:ldusa gəlmədi
(Quba, Şamaxı) qövsiqüzeh. – Yağuşdan su:ra güydə qırımyayi uladu (Quba); – Qırımyayini mən çox görmüşəm (Şamaxı)
qırınc tüşmək: (Qax) dolaşmaq, pırtlaşıq düşmək. – Anam ip açırdı, ipi qırınc tüşdüyüçün çox əyləndi
(Zaqatala) basmadüymə. – Qırıpı köynəyə tik
(Yardımlı) acıq vermək, uzaq gəzmək, yaxın gəlməmək. – Nə qıri vereysən mə:?
qırja olmax: (Gədəbəy, Xanlar) çallaşmaq. – Oğlu da atası kimi tez qırja oldu (Xanlar)
(Yardımlı) dözümlü, səbirli. – Yaman qırqəyiş adammış
(Oğuz) böyürtkən koluna oxşar yabanı bitki adı. – Qırqımız ye:lmir, bö:rtkana oxşuyur, amma yarpaxları tüt göy olur
(Hamamlı) uşaq oyunu adı. – Qırqır oynuyanda biri deyirdi: “Bir quşum var bir belə, qanadları bir belə”
I (Qazax) otsuz, susuz yer. – Atı qırqırada səyirdif yormuşam II (Şəki) sarı barama. – On girvəngə qırqıra alajam
(Ağdam) həddindən artıq duzlu, şor. – A bala, bu qırqıramadı, munu yeməy olmaz
(Qax, Zaqatala) qarğıdalı unundan bişirilən xörək
(Zaqatala) toxuculuq aləti (xalçaçılıqda)
(Meğri) qarmaq. – Əminə qırqıtəni itirdi
(İmişli) gövşəyən heyvanların qarnı ilə qursağı arasındakı həzm üzvü. – Əvvəl qarındı, so:ra qırqqatdı
(Göyçay, Zəngilan) 1. pöhrə (Göyçay). – Qurda qırma veririk 2. oduncaq (Zəngilan). – Meşədə bir az qırmam var, eşşəyi apar, onu gəti
(Şəki) halva növü adı. – Qırmabadamı bişirillər düyü ununnan, qozdan, fındıxdan
(Basarkeçər, Göyçay, Qubadlı) xırda palıd ağacları olan yer. – Biz qırmalıxdan keçə bilmədix’ (Basarkeçər); – Dəhrə qırmalıxda qalıb (Qubadlı)
(Tovuz) həddindən artıq duzlu, şor. – Bu nədi pişirifsən, qırməməköydü, yiməx’ də olmur