(Gədəbəy, Qazax, Şəki) bax salavey. – Hərif olana işarat, köpəyə salveynan ha döşə, ha döşə (zərbi-məsəl) (Qazax)
(Gədəbəy, Gəncə) 1. bax salvalamax. – Qozdan salveyla tökülsün (Gəncə) 2. məc. tullamaq (Gədəbəy); – Qoymaη, uşax maşeyi hə:tə salveylasıη, palçıxdı y
(Bərdə, Şəki) bax salavey. – Salvım ağaşda ilişif qaldı (Şəki)
(Bakı) qohum; yaxın. – O, bizzərə sa:man dögür
I (Gədəbəy) hər hansı bir fikri baş ilə təsdiq etmək. – Nəη sambeysıη başηını, dilinnən dəmməssinmi? II (Gədəbəy, Qazax) bir şeyin çəkisini əl ilə təx
(Qafan) yemək növü, darı yarmasından hazırlanan südlü aş. – Sambır çox ləzətdi olur
(Meğri) qabığı çıxarılmış darı
(Cəbrayıl) 1. bələd olmaq 2. yoxlamaq, sınaqdan keçirmək. – Biz bı yolları samlamışıx
(Ağdam) çöl siçanı cinslərindən birinin adı. – Samsaf tö:ğun qənimidi
(Şamaxı) qaradinməz. – Səməd yaman samsumdi
I (Bakı) meh. – San xəzridəndü; – Xərmən so:urmağ olar, hava sandu II (Cəbrayıl, Qax) say, miqdar ◊ Sanın tutməy (Cəlilabad) – saymaq
sanay olmağ: (Salyan) dadını- tamını itirmək. – Çayı dəmləyəndə qaynatmısuz, sanay olub
(Qax) qoyunun bir şaqqası
(Salyan) çiçəkləyəndən sonra salxımda əmələ gələn xırda gilələr. – Sancağ hələ bərkimiyib, əl vırırsan tökülür
(Zaqatala) çəngəl. – Ət xörəyini biz sancaxdan yimərig
(Tovuz) çiçək növü. – Sancıçiçəyi sö:uxdəymiyə xeyirdi
(Zaqatala) uşaq oyunu adı
(Dərbənd) yelləncək. – Sançağda hüçünədig
(Salyan) ov iti. – Eldar hara gedir, sandığtulasın da öziynən aparır
(Cəbrayıl, Zəngilan) arabanın oxlarını bana birləşdirən yastı ağac. – Arabanın sandığı xarab olub (Cəbrayıl); – Ərəbənin sandığı sinib (Zəngilan)
(Sabirabad) ola bilsin ki, bəlkə, çox güman ki. – Sanrı, bu iş yaxın vaxta kimi düzələ
(Ağcabədi) uşaq oyunu adı. – Sanşdımağaşda çox uşax oynuyur
(Lənkəran) qırmaq. – Bir santur almişəm
(Qazax, Tərtər, Tovuz) lap. – Mürsəl sap yaxşı adamdı; – Onunla qonşu olmaq sap ürəyimnəndi (Tovuz); – Bir azdan so:ra çayın su: sap azalajax (Qazax)
I (Hamamlı) yeməli yabanı bitki adı. – Sapağın enni yarpaxları var, barmax yoğunnuxda özəyi var, özəyin soyuf duznan ye:llər, bə:zi yerrərdə turşu da
(Çənbərək) kotanın və ya xışın ağzına yığılmış torpağı, zibili təmizləmək üçün ağac. – Sapakel kotanın boğazın təmizdəmədi, çox yağıf, palçıxdı; – Hər
(Meğri) boyun. – Xan atdısı sapalağıma bir ağac gəldi, quşgeşdi oldum
(Gəncə) sapand. – Sapatanın qolu uzun olanda daş bərk deyər, uzax gedər
(Lənkəran) bitki adı
sapba verməx’: (Cəbrayıl) sapdırmaq. – Qaçanda sapba verdim ki, məni tutəmməsin
(Zaqatala) sözündən qaçan, sözünün üstündə durmayan
(İmişli) bax sapqa. – Bə:m sapxasız alağa gedəllə:r?
(İmişli) kətmənləmək. – Bu:n ağajdarın dibini sapxaleyun
(Tovuz) arabanın bir hissəsinin adı
sapışqulu verməx’: (Qazax) aradan çıxmaq
sapıtqa verməg: (İmişli) azdırmaq (ov zamanı)
(İmişli) kələk, hiylə. – Sapıtmeynan tülki başın qorıyırdı
(İmişli, Zəngilan) 1. aldatmaq 2. sözündən qaçmaq. – Söz verdi ki, səni göndərəcəm, indi sapıdır (Zəngilan)
(Sabirabad, Salyan) kətmən
(Şərur) oğurlamaq. – Bir gecə sapqınnıyıb camışını götürüb qaçdılar
I (Qazax) əyri-üyrü (yol). – Biz sappa yoldan dağa çıxdıx II (Qazax, Mingəçevir) qəbrin meyit qoyulan hissəsi
(Füzuli) qəflətən, qəfildən
(Ağdam) üzüm növü adı
(Balakən) incitmək
(Ordubad) ağac adı. – Həsən bir sar kəsmişdü
(Bakı) 1. bir-birinə yapışaraq bərkimiş balıqqulağı 2. yerin alt qatında tam daşlaşmış təbəqə, qat. – Pişik düşib quyya, gedib sarağa görmeg olmır
(Balakən) bitki adı
(Tovuz) xəstəlik adı. – Saraltma qoyunnarda da olor
I (Quba) eyvan II (Cəlilabad, Dərbənd) tövlə. – Sarayda mallar da uladu (Dərbənd); – Bizdə pəyə demeylər, hamı saray dey
(Hamamlı) uçurum