(Hamamlı) sıyıq. – Xamır uğutdu, axır
(Sabirabad) çoxbilən. – Biləndiyə uğuz diyəllər
(Qazax) nazik. – Qara qarpızın qavığı lap uxa olur
(Qazax) nazik. – Biz tərəflərdə qavığı uxaca olan qarpız çoxdu
(Gəncə) bax oxax. – Cücələrə əpbəy uxağı tök
(Oğuz) mozalan
(Balakən) dələ cinsindən kiçik heyvan
(Tovuz) uzatmaq. – İpi ujda göröm nə qədərdi
(Basarkeçər) getmək. – Əyə, qoyma, qoyun ujdandı
(Qazax) xəncər qınının ucuna zinət üçün taxılan metal. – Bu xançalın ujduğu gümüşdəndi
(Qazax) uzaq. – At qaçıf ujruma gedif
(Basarkeçər, Cəbrayıl, İmişli, Qazax) uzunçuluq etmək; bir sözü, fikri dəfələrlə təkrar etmək. – Ə:, sən bu ot məsələsini nə çox ujuluyursan (Basarkeç
(Qazax) bax ujrum. – Ujuruma getmə
(Zaqatala) mağara. – Bu gecə uknada yatarıx, sabah yola düşərix’
(Ağdam, Başkeçid, Borçalı, Füzuli, Gədəbəy, Qazax, Laçın, Ordubad, Şəki, Şəmkir, Şərur, Tovuz, Yevlax) qoşqu heyvanı
(Şəmkir) qoşqu heyvanını sürən adam. – Majqal kotanın majqalınnan tutor, ulaxçı ulaxları hayler
(Gəncə, Qazax) kövrəlmək; ağlamaq
I (Çənbərək, Karvansaray) izini itirmək məqsədi ilə uzağa aparılmış oğurluq mal. – Ləçənnix’ tutan inəy ulamdı (Çənbərək) ◊ Ulama aparmax (Başkeçid, B
I (İmişli) calaq. – Ucunda ulama vardı, da:m vermədi ◊ Ulama qoymağ – calaq vermək. – Başına ulama qoyginan, çassın II (Ağdam, Basarkeçər, Bərdə, Göyç
(Borçalı, Qazax) oğurlanmış mal-qaranın izini itirmək məqsədi ilə onu əldən-ələ ötürən adam. – Oğrular malı aparıf ulamaçıya vererdilər (Qazax); – Sül
(Göyçay, İmişli) birləşdirmək, calamaq, əlavə etmək. – Mı:n başına ağac ulamason, çatmaz (İmişli); – Həbələ bazı olurdu, ucuna da ağac uluyurduğ (Göyç
(Kürdəmir, Tovuz) çürümək. – Yazığın yarası uleyib tökülür (Kürdəmir); – Bu qarpızıdarın çoxsu uluyufdu (Tovuz)
(Borçalı, Gədəbəy, Qazax, Şəmkir) bax ulamaçı. – Oğrular malı aparıf ulamçıya vererdilər, o da saterdı, uzağa keçirerdi (Qazax); – On doqquzuncu ildə
(Tovuz) çürük, çürümüş. – Bu ulamış qarpızdarı niyə gətirifsəη?
(Şəmkir) oğurlanmış malın izini itirmək məqsədi ilə onu əldənələ ötürmək. – Mənim bir inəyim vardı, ulamladılar, tapa bilmədim
(Basarkeçər, Başkeçid, Borçalı) oğurlanmış mal-qaranı əldən-ələ ötürtdürərək izini itirtdirmək. – Hasanın ulağını ulamlatdılar (Borçalı)
(Ağdam, Xocalı, Kəlbəcər, Lənkəran, Şuşa, Zəngilan) ağac adı, vələs. – Ulas yaman bərk ağaşdı, onnan nə desən olur (Kəlbəcər); – Ulası doğruyub yandır
(İmişli, Kürdəmir, Mingəçevir) qarışmaq, qoşulmaq. – Başım işə elə ulaşıf kin, laf adımı unutmuşam (Mingəçevir); – Bizin inəy ulaşıb o biri kəndin mal
(Hamamlı) kəndir
(Laçın, Zaqatala) 1. b a x ulaşmax (Zaqatala) 2. birləşmək (Laçın). – Siznən ulğaşdığım gün dağıleydı
I (İmişli) bax ilğım. – Ulğun yayda issidə olır II (Oğuz) hülqum. – Bə:zi kişilərin ulğunu yoxdu, söz saxlamır
(Meğri) çayın dayaz yeri
(Meğri) çayın dayaz yerindən keçmək. – Əmirxucə palani rasleyincə man de bəyaxdan ulımladım u tayə
(Dərbənd) gəlinin sağdış və soldışı. – Gəlinin ulqizdəri övbəöv gezüb tuyə diyərdülər
(Bərdə, Cəbrayıl, Göyçay, Kürdəmir, Mingəçevir, Şəki, Zəngilan) baramaqurdunun son yuxusu. – Bizim qurd uludan durmadı, hamıjığı qırıldı (Bərdə); – Ul
(Tabasaran) bax ulqizdər. – Uluqizdəri beşləri <odun> duğriyib təndür saladular
I (Meğri, Zəngilan) bax ulım. – Hova qərələn kimi Norrıx şamının ulumunnan keçeyəm (Meğri) ◊ Ulum düşməx’ (Zəngilan) – dayaz yer əmələ gəlmək
(Zaqatala) omba. – Umam ağrıyır
(Kürdəmir) qız ərə gedərkən onun valideyninin oğlan evindən istədiyi xərc, başlıq. – Qabağ umacağ almaseyduğ, qız verməzzuğ
(Ucar) halvanın bir növü. – No:ruz bayramında umaçhalvası pişiririk
(Xanlar) bax omaxşımax. – Arvad elə umaxşıyır ki, elə bil oğul toyu görmüyüf
(Gəncə, Qazax) bax omaxşımax
(Gəncə, Goranboy, Qazax) bax omaxşımax
(Qax) kümçü, baramaçı
(Əli Bayramlı, Kürdəmir, Salyan) çox, lap çox. – Mən kimi bırda qoca ummandı ki (Əli Bayramlı); – Qalxoz bu il umman taxıl götirdi (Kürdəmir); – Bırda
(Ağdam, Cəbrayıl, Qax, Meğri, Mingəçevir, Şəki, Zəngilan) ixtiyar. – Əlimdə umur olsa, səniη işiηi bu sa:t düzəldərəm (Ağdam); – Əlində umur olsa, çox
(Ağdam) ixtiyarı olan, ixtiyarlı. – Sən umurru adam olsaη, çoxlarının evini yıxarsaη
(Oğuz) yanılma, səhv salma ◊ Umursuğ olmax – səhv salmaq, yanılmaq. – Sizi görüb umursuğ oldum, elə bildim əsgərdən gələn qardaşımdı
(İmişli, Salyan) inanmaq, təsəvvür etmək, ağlına gətirmək. – Unamırdım məni yaddan çıxardarsan (İmişli); – Mən unamazdım səni bir də görərəm (Salyan)
(Ağcabədi, Gədəbəy, Karvansaray, Kürdəmir, Qazax, Mingəçevir, Tovuz) başa düşmək, anlamaq. – Doğrusu, söylədiyini eşitdim, əmbə nə dediyini unamadım (