(Cəbrayıl) təzə, tər
I (Qazax) birillik at. – Çöldə qurt yaşarı parçalıyıf II (Şuşa) balaca boşqab
(Bərdə, Culfa, Füzuli, İmişli, Qazax, Ordubad) həmyaş. – Mənim bir əmim vardı, onnan yaşdaşdı (Füzuli); – Oruşnan Həsən yaşdaşdı (Bərdə); – O uşax mən
(Bakı) gizlətmək. – Yaşır muni bir mö:kəm yerdə
(Ağdam, Bərdə, Şəki) bax yaşırmağ. – Papağıηı yaşırmışam, get tap (Şəki)
(Cəbrayıl) qarğıdan tikilən evin çardağının baş tərəflərini örtmək üçün qamışdan hörülmüş hissə. – Mən yaşmax toxumağı billəm
(Qazax, Tovuz) zəhərli ilan növü. – Yatağanı Dursun dəyənəynən öldürdü (Qazax); – Yatağan da ilandı (Tovuz)
I (Bərdə, Şuşa, Tovuz) heyvanların gecələdiyi yer. – Bizim heyvanlar çinarın divin yatalğa eliyif (Şuşa); – Ce:ran yatalğada yatıfdı (Bərdə) II (Tovuz
(Salyan) var-dövlət, qızıl-gümüş. – Keşmişdə bəglərdə yatar çox olırdı
(Füzuli) yorğan-döşək. – Nənəsi cehiz verdi; yaxşı gəvə, kilim, bir dast yatıf-durajax
(Qazax) xəstəlik. – Səni görüm, yatığın olmasın
(Tovuz) yatalaq
(İmişli) azalmaq (su haqqında). – Arazın sui yatıxıb
I (Zaqatala) tənbəl. – Murtuz lap yatırın biridi II (Qax) odunluq ağac. – Biliysin ne yatırrar kesmişam? III (Bakı, Qazax, Mingəçevir) bax yatar
(Qazax) xəzinə. – Camahat elə biler yatır-götürüm var
(Qarakilsə) ehtiyatlı. – Onun atası yavaşca kişiydi
(Cəbrayıl, Çənbərək, Karvansaray) alışmaq, uyğunlaşmaq. – Yazabuğa naxıra yavımır (Karvansaray)
(Goranboy) möhtac. – Heç kəsə yavıncı olmamaxçın işləməx’ lazımdı
(Cəbrayıl, Füzuli) yalvarmaq. – Yavıncıdı kin, məni də özünnən apar (Cəbrayıl)
(Qarakilsə) xırda bitki biti. – Toxumları yavşax basanda biz onları qırırıx
(Qax) bax yavımax
(Dərbənd) qövsi-qüzeh. – Qarı nənə yayın uzatadi
(Dərbənd) qövsi-qüzeh. – Yayux yəğişdən sura çəkülədü
(Zəngilan) təndirə çörək yapan alətin adı
(Dərbənd) piyada. – Maşin düşmiyəndə kəntdən asvəltəceg yayağ gəlmişig
(Borçalı, Qazax, Ordubad) piyada. – Yayax getsək yorularıx, gəlin maşına minək (Borçalı); – Adam yayax gedəndə yorulur (Ordubad)
(Ordubad) yayda yetişən alma növü
(Quba) kasıb. – Şıxbabanın qardaşı yayaluğ olub
(İmişli) çardaq. – Mən yaydamıda yatıram
(Oğuz) lovğalanmaq. – Adam çox yayxanmaz
(Hamamlı) naz ilə, nazlana-nazlana. – Nə yayxana-yayxana gəlersən belə
(Qazax) gizli. – Maşın qoyunu basdı, əmə şofur divannan yayxın gəzmədi
(Borçalı) qoyun cinslərindən birinin adı
(Oğuz) kofta
yayqara eləməx’: (Qazax) bölmək. – Cöngənin ətin altı yerə yayqara elədix’
(Tovuz) yuxayayan. – Yayqıda yuxa yayellər
I (Bakı) yuxa, çörək növü. – Yaymanın boyatı qeyiş kimi olar II (Bərdə, Daşkəsən, Gədəbəy, Göyçay, Xanlar, Mingəçevir, Oğuz, Şəki, Zərdab) südlüsıyıq
(Basarkeçər, Çənbərək) çalxamaq. – Əlimdə işim var, nehrə yayıram, sonra gələrsəη, gedərix’ (Basarkeçər); – İki nehrə yaydı büyün Xacca (Çənbərək)
(Qazax) yay vaxtı. – Kəlvəcər yayönü gözəl olur
(Qazax, Yevlax, Mingəçevir, Gədəbəy) 1. yastı (Yevlax). – Qoyunun beli yaypandı, keçininki dik 2. yatmış taxıl (Gədəbəy, Qazax, Mingəçevir)
yaz adam: (Tovuz) işsiz adam
(Qazax, Tovuz) yaz vaxtı buğa həddinə çatacaq ikiyaşar qaramal. – Bir yazabuğa alajam (Qazax)
(Beyləqan) doğum ərəfəsində ağrı çəkmək. – Bizim inəyimiz yazaxlıyır
(Zəngilan) yazda qırxılan qoyun yunu. – Yazam yazda qırxılan yuna de:rıx
(İmişli) uşaq oyunu adı
(İmişli) yaxşı yazan. – O, yazancıl uşağdı
(Ağdam) yazın əvvəlləri, köhnə məhsulun qurtardığı, yeni məhsulun hələ yetişmədiyi vaxt. – Yazanquruda yeyinti çox az olur
(Qazax, Tovuz) bax yazabuğa. – İkiilliy olanda yazbuğadı (Tovuz)
I (İmişli) yaz yurdu, yaz otlağı. – Yazı yazdaxda olordux II (Zaqatala) yazlıq taxıl
(İmişli) həddindən artıq istilik nəticəsində əmələ gələn qoyun xəstəliyi adı