(Bakı) səliqəsiz, başdansovdu tikiş ◊ Vec-vecə eləmeg (Bakı) – səliqəsiz, başdansovdu tikmək. – Əğəz, tut buni, vec-vecə elə, vər işağə, geysün
(Bakı) bax vec-vecə ◊ Vecveci eləmeg (Bakı) – b a x vec-vecə eləmeg. – Köynegi vec-veci eliyib getdim başə
(Ağdam, Kürdəmir) işsiz, avara
I (Quba) beçə, körpə arı. – Veçə hələ bal verməz II (Meğri) ana arxdan ayrılan kiçik qol; ana arxdan ayrılan su şırımı
(Cəbrayıl) iri lək ◊ Vejan doğramax (Cəbrayıl) – iri lək düzəltmək. – Gedim bağda bir-iki vejan doğrıyım
(Füzuli) boş-boşuna, avara-avara, işsiz-gücsüz. – Nə vejələ-vejələ gəzirsən?
(Meğri) tezyetişən əncir növü. – Hüsi dayim bir dəsgirə arannan velə gətdi
(Meğri) üzüm və ya əncir qurutmaq üçün yer
(Meğri) bax verazan. – İncir- üzüm vərəzənnərdə qıfqırmızı qızarey
I (Tovuz) bax veysəl I. – Vesilin biridi, doqqazdarda gəzməx’dən savayı əlinnən heş şey gəlmir II (Tovuz) uzun, ucaboylu
(Meğri) qurut ovuntusu. – Yarrıyaraşıxlı qurutumuz yoxdu, ama bikgə vesinəmiz var
(Ordubad) kiçik su arxının ana arxdan ayrıldığı yer ◊ Veyran kəsmax (Ordubad) – ana arxdan kiçik arx ayırmaq
I (Füzuli, Salyan) axmaq, gic. – O, veysəl adamdu (Salyan); – Belə veysəl adam görmüsən? – Elə bi veysəlimiz əsgiydi, o da gəldi çıxdı (Füzuli) II (Kü
(Salyan) avara-avara, boş-boş. – Mırad veysəl adamdu, özü də veysəl- veysəl gəzir
(Salyan) avara, işsizgücsüz. – Veysəllayı adamın sənəti olmaz
(Salyan) avara-avara, işsiz-gücsüz. – Ada, veysəllayıveysəllayı gəzməginən, ged işdə, adam oğlısan
(Meğri) aşqarası. – Mən aş yeyəmmeyrəm, əncax vəcinnən bikgə <bir tikə> dindəlecam Vəc yeməg (Cəlilabad) – fayda vermək, lazım olmaq
(İsmayıllı) keçi balası. – Bu gün vəcələr yaxşı otdadı
(Cəlilabad) soğanaoxşar bitki adı
I (Meğri) əvəz. – Yağ cədvelinə sənin vəcinnən mq: irazılıx verirsən qol çəkim? II (Yardımlı) son, nəticə
(Yardımlı) budaq. – Şivun vəçəsi sınıb
(Quba) bax vəqah. – Bizin kətdə vəgah uşağlar çuxdu
(Bakı) yarımçıq doğulmuş. – Sonanın uşağı lap vəgəsirə uşağa oxşi:r
(Meğri) bax vağ I
(Barana, Cəbrayıl, Hamamlı, Qazax, Şəmkir, Tovuz) bax vağya. – Və:- ğamda görmüşəm səni be:jə (Qazax); – Be:jə və:ğamı qarışdımışam; – Bu gecə pis bir
(Culfa) bax vağam
(Şərur) vaxtı keçmək, biçilmək vaxtı ötmək. – Taxıl vəğənniyip
(Gədəbəy) məlhəm, dərman
(Füzuli, Zəngilan) tam yetişməmiş (taxıl). – Taxıl hələm vəhlədi, onu pişməy olmaz (Zəngilan)
(Meğri) plov qarası
(Quba) 1. igid, qorxmaz 2. cəld, zirək. – Biz hindi qucalmuşuğ, vəqah cuvan adamlardu, hələ kimi adamlardu
(Qazax) əlini üzmək, ümidini kəsmək. – Bu il üzüm bağınnan vəlaxu
(Salyan) iriayaqlı. – Ərəssun yeznəm vəlayağ iydi
I (Cəbrayıl, Cəlilabad, Füzuli, Meğri, Zəngilan) qaratikan topası, ot topası. – Bir vələ də verin, bırani düzəldim, tay bəsdi (Zəngilan); – Bir vələ q
(Ordubad) ağacın cavan zoğu
(Meğri) yaramaz, xətakar. – Bizim Ayyubun o vələdənxata gədəsi Bəhlil gündə bir dona girir
(Yardımlı) üzü dönmək, yolunu azmaq. – Vələdi dönüb onun
(Oğuz) boyaq maddəsi kimi istifadə olunan yabanı bitki adı. – Vələkə çay qırağında olur
(Cəbrayıl, Zəngilan) toplayıb bir yerə yığmaq, topalamaq. – Nə vələliyif basırsan ora, salqıynan qoymursan (Zəngilan); – Qaratikanı vələləməsən, şələd
(Salyan) işsiz-gücsüz, avara
(Salyan) pırtlaşıq, dağınıq <saç>. – Başu:n tükü vələm-vələmdi
(Bakı) göz qapağı
(Goranboy) qarışıq, dolaşıq. – Sənin işdərin laf vələnculandı
(Qax) bax vələntik
(Xaçmaz, Oğuz) uzun əlağacı. – O vələngələni bir mənə ver (Oğuz)
(Laçın) boşboğaz, çoxdanışan
(Qax) oxlov
vəlhəc olmax: (Goranboy) varlanmaq. – Yaman vəlhəc oluf dosdum axır vaxlar
(Naxçıvan) vəsiyyət. – Padşah oğlannarını yanına çağırtdırıb, onnara vəlivəs eləyib canını tapşırdı
(Çənbərək) boyaq maddəsi kimi istifadə edilən yabanı bitki. – Keşmişdərdə bu vəlk gön-dəri boyağı üçün işdənirdi