(İsmayıllı) boş-boşuna çox danışmaq. – Genə nə yanşı:rsan?
(Cəlilabald) bax yanşamağ. – Bircə bı Vaqif yanşaməyinnən əl çəksə, quləğimiz dincələrdi
(Cəlilabad) bax yamşax II
I (Göyçay, Oğuz, Şəki, Ucar) qış fəslində araba, kotan, bəzən də mal-qara saxlanılan tikinti. – Yantayda tıraxdır-zad saxlıyıllar (Oğuz); – İnək yanta
(Mingəçevir) bax yantay I
(Zəngilan) çörəkyapan alət
(Quba) yazda qırxılan qoyun yunu. – Qara yazda quyni qırxadular, una diyədilər yapağ
(Ağdam, Balakən, Bolnisi, Borçalı, Füzuli, Gədəbəy, Xocavənd, Karvansaray, Qax, Qarakilsə, Qazax, Quba, Şəki, Zaqatala) bax yapağ
(Ağsu) məc. qısaboylu
(Kəlbəcər) hədələmək
(Oğuz) tələsik
I (Cəbrayıl, Hamamlı, Kəlbəcər, Kürdəmir, Qarakilsə, Qazax) təzək. – Dünən xeyli yapba yapbışam (Qazax); – Yayda yapba sərməsən, qışda yandırmağa tapb
(Qazax) bax yapba
(Zəngibasar) yaraşmaq. – Bu şafqa heş səni yapbır
(Cəbrayıl) oturub qalmaq. – Orda niyə yapbammısan?
I (Ağcabədi) baş örtüyü II (İmişli) üst paltarı. – İncavar, yapısı qalın olur, qılçın bölmür III (Beyləqan, Cəbrayıl) ayaqqabı
(Qazax) sığınmaq. – O da gedif yeznəsinə yapıxıf, yaxşıca dolanellər
(Qazax) qorxutmaq
(Göyçay) yastılamaq, hamarlamaq
I (Cəlilabad) xoşa gəlmək. – Yumırtda mənə yapışmey II (Dərbənd) savaşmaq, dalaşmaq. – Onun yerinə mən süzüynə yapışacağam
(İrəvan) bax yapba I. – Qış üçün iki yüz dana yapmamız var
(Göyçay) hazırlamaq, qayırmaq. – Möhrə palçığdan yapılır
(Zaqatala) örtmək. – Yapmağa öyün üsdünə qamış gətirəllər
(Qax) yalvarmaq. – Xeyri yoxdu, ona-buna yapunma
(Dərbənd) savaşmaq, dalaşmaq. – Sənnən ötrü mən dostumnan heç yerə yapuşdum
I (İrəvan) suyun yuyub apardığı yer, sahil II (Quba) ağac içi. – Palut ağacinin yarini çıxart gətir
(Ağdərə, Gəncə, Qazax) yaraşıq, bəzək. – Bu evin yarağı çoxdu (Gəncə)
(Oğuz) yarasa
I (Daşkəsən, Gədəbəy, Göyçay, Qazax) bax yalammax. – İrvaham İsrəfil kişiyə yaranıy (Daşkəsən); – Meyi Məmmədə yaraney (Qazax); – Özün Süleymana yaran
(Ağdam) kiçik yara; cırmaq yeri
(Oğuz) dəyirmi, dərin mis qab. – O:n aşını yarcəmiyə qoy
yardarrığa verməg: (Qazax, Salyan) torpağı yarılığa icarəyə vermək. – Yardarrığa torpağ verdim sənə (Salyan); – Tək təsərfat vaxdında kimin ulağı olor
(Zaqatala) nərdivan
(Basarkeçər, Naxçıvan) alçaqdaban qadın ayaqqabısı. – Yarımqanı arvaddar giyər (Naxçıvan); – A:z, nə qəşəx’ yarımqan var, hardan alıfsan, mən də alım
(Göyçay) yarasa
(Bakı) bax yarqanat
(Gədəbəy, Göyçay, Şəki) iri doğranmış odun. – Ocağa iki dənə yarma qoy yansın (Şəki) ◊ Yarma eləməx’ (Gədəbəy) – (odunu) iri doğramaq
(Gədəbəy, Gəncə, Göyçay, Qazax, Lənkəran, Mingəçevir, Salyan, Zəngilan) odun parçası. – Yarmaçalardan ojağa qoy (Gəncə); – O yarmaçeyi ojağa qoy, qaza
(Dərbənd) əldəyirmanı
(Quba) əldəyirmanı
(Bərdə) ovalşəkilli dəlik. – Yəhərqaş həvgənin ortasında yarmanç olur
(Ucar) evdə geyilən qadın ayaqqabısı. – Sirac arvadına yarmənnənküsübdü aldı Ucardan
(Gədəbəy) yarğan. – Dünən Zeynalın camışı yarnaxdan tüşüf murdar oldu
(Qazax, Şəki) vərəq. – Bu gün kitafdan on yarpağ oxumuşam
I (Ağdam, Bərdə) baramaqurduna yarpaq vermək, yemləmək. – Qurdu yarpaxlamax vaxdıdı (Ağdam); – Onnan so:rasına qurdu yarpaxladım (Bərdə) II (Qazax) və
(Borçalı) işıldaquş. – Yarpızqurdu gejələr işıx verer
(Zaqatala) bağayarpağı
(Cəbrayıl, Gədəbəy, Qazax, Şəmkir) çayın hündür sahili, uçurum. – Yarrığannan saldı bö:ələx’ danıyı (Gədəbəy); – Heyvannarı qoyma yarrığana dolor, ila
(Kürdəmir) tikanlı otlardan birinin adı
(Ağdam) maraqlanmaq