yekbecə gəlmeg: (Bakı) höcətləşmək. – Məniynən nə yekbecə gəlirsən?
(Gədəbəy, Gəncə, Laçın, Şamaxı, Şəki) lovğa. – Yaman yekəxana adamsan (Laçın); – Hajı yaman yekəxana adamdı (Gəncə); – Yekəxana adamnan zəhləm ge:r mə
(Gədəbəy, Gəncə, Laçın, Şamaxı, Şəki) lovğalıq. – Çox da yekəxanalıx eləməynən ha! (Gədəbəy); – Yekəxanalıx pis şeydi (Gəncə)
(Başkeçid) tutmaq, yapışmaq
(Naxçıvan, Ordubad) üstünə tut çırpmaq üçün ağac altına salınan və ya tutulan böyük parça. – Biz tuti yelana silkirix’: – A bala, yelanı o yana tut (N
I (Qazax, Tovuz) nazik və ya yağlı çörək növü. – Yelapardını sajda pişirəllər; – A:z, bir az yelapardı pişir, ye:əx’ (Qazax) II (Bakı) zəif küləkdən ç
(Ağdaş) yenidən. – Gəl oyuna yelbaşdan başdıyax
I (Cənubi Azərbaycan, Kürdəmir, Lənkəran, Şamaxı) quş adı. – Yelbə bicardan uşdi (Lənkəran); – O:çi tornan on yelbə tutdi (Şamaxı); – Bir dənə yelbə t
(Laçın) saç. – Yelbizinnən tutuf sürüyərəm
(Füzuli) bax yelbiz. – Yelbizəyini bir yerə yığsana!
(Laçın) saçlamaq. – Saçı olmuyan arvadı yelbizləmək olmaz
yelboğaz olmax: (Göyçay) boş, dənsiz sünbül açmaq
(Kürdəmir, Masallı) ləçək. – Yelçəgimi yumuşam (Kürdəmir)
(Gəncə) havatəmizləyən, havadəyişdirən aparat. – Yelçəkən xarab oluf, işdəmir
(Ağcabədi) nehrədə hava çıxan xüsusi yer. – Yelçıxan olmasa qatıx köpər nehrədə
(Şamaxı) cövüz növü. – Yelcö: zi çətin tapılır
(Bakı) küləkdöyən
(Quba) lələk. – Bu yelegləri saxla çüreg naxışdamağa; – Uşağ to:ğun yeleglərin bir-bir yuldi
I (Xaçmaz, Qax, Quba, Şəki, Zaqatala) bax yeleg. – Otun içindəki yeləkləri yığın (Qax); – Yeləkdən qələm qayrıllar; – Bu qaz yeləyidi (Şəki) II (Axals
(Qazax) ciftləşmək (itlərdə)
I (Kürdəmir, Naxçıvan, Şamaxı) kiçik palaz, örtük. – Yelən qapıya salınar (Şamaxı) II (Füzuli, Gədəbəy, Gəncə, İmişli, Kürdəmir, Qax, Qazax, Mingəçevi
(İrəvan) balaca su quşu adı
(Ucar) atın yalı
(Zaqatala) yarasa. – Yeləsəni biziη çardaxdan tutmişəm
(Qazax) yeyin, tez, cəld. – Kişi yeləvimiş gəler
(Qazax) astarsız, nazik (paltar). – Meyti üşüyor, əynində bircə yelxayı geymə var
I (Basarkeçər, Hamamlı) şişmək. – Yuxusuz qalıf deyə gözdərinin altı yelix’siyif (Basarkeçər); – Mənim inəyimin yelini yelix’siyifdi (Hamamlı) II (Çən
yelim-yelim olmax: (Xanlar) çürümək, tələf olmaq. – Eymənin duzu az olduğuna görə yelim-yelim oluf
(Hamamlı, Qazax) yelləncək. – Ay uşaxlar, gəlin gedəx’ yelimçəx’də yellənəx’ (Hamamlı)
(Basarkeçər, Qazax) azca axsamaq. – At yelimsəyir, nalı düşüfdü, nədi? (Qazax); – Məmməd yeriyəndə yelimsiyir (Basarkeçər)
yelin salmağ: (Şamaxı) doğum ərəfəsində yelini südlənmək, böyümək. – Boz inək yelin salıb
(Salyan) tezyetişən əncir. – Bı il yelincili çoxdu
(Quba) qozbel. – Səfər lap yelinqata uxşıyadi
(Culfa, Gəncə, Xanlar, İmişli, İrəvan) doğum ərəfəsində yelini südlənmək, böyümək. – İnəx’lər yelinnədi (Gəncə); – Dügə yelinniyib deyini, qarnı şişib
(Qazax, Mingəçevir) xarab olmaq. – Bu yemişə neçə gündü kün, nişan vurulub, indiyə yelinsəmiş olar (Qazax)
(Ucar) 1. yelin xəstəliyi 2. yelin xəstəliyinə tutulmuş (heyvan). – Yelinso: heyvanı mən qapımda saxlamaram
(Çənbərək, Kürdəmir, Qazax, Şamaxı) bax yelinso:. – Yelinsoy qoyun yarıtmır quzuyu (Çənbərək); – Yelinsoy qoyunu öldürə də bilər (Qazax) ◊ Yelinsoy ol
(Qazax) yelini böyümək. – Comuş yeliyesiyif xeyli, ombeş-i:rmi günə doğar
(Cəbrayıl, Cəlilabad, Cənubi Azərbaycan, İmişli, Kürdəmir, Salyan) 1. yal (Cəlilabad, Cənubi Azərbaycan, Salyan)
(Salyan) yallı (at). – Yelkəli at yaraşığlı olar
I (Daşkəsən) yeltutan təpəlik. – Mallar bö:ələx’liyəndə yelkənə çıxallar II (Daşkəsən) lampada şüşə taxılan tor hissə
(Basarkeçər, Cəbrayıl) susuz yerlərdə bitən kol-bitki adı. – Küləy əsəndə yelqovan dağın başınnan dığırranıf gedir (Basarkeçər); – Yolun qırağında yel
(Oğuz) yel xəstəliyi. – Habı nəm yerdə oturanda adamın bədənində yelquz olan şeydi
(Füzuli, Cəbrayıl, Qazax, Tovuz) otlamaq. – Qoyunnarı yelləməyə qoyma, doldur arxaca (Tovuz)
(Naxçıvan) məc. – acıqlanmaq, hirslənmək. – Üssümüzə nə belə çox yellənirsən?
(Salyan) kiçik yelləncək. – Uşağ yellənbıçıdan yıxıldı, qıçı əzildi
I (Naxçıvan, Şərur, Tovuz) məc. – acıqlı, hirsli. – Sə:knə gənə çox yellidi (Naxçıvan) II (Şəki) yel xəstəliyinə tutulmuş adam
(Zəngilan) sac. – Yelmələru: yoluf yelə verrəm
(Ağdam) qoyun xəstəliyi adı. – Yelməşix’ xəsdəliyi pis şeydi, tüşürdü qoyun tayfasın qırırdı
(Xocalı) yabanı bitki adı. – Yelmiqara da çiçəx’di, yaxşı çiçəx’di