(Ağdaş, Göyçay, Kürdəmir, Saatlı, Salyan, Ucar) xoşxasiyyət; mədəni. – İfallı adamın hər yerdə hürməti olar (Ucar); – Elə ifallı gəlindi ki, nətə:r (S
I (Borçalı, Xanlar, Qazax, Tovuz) səliqəli II (Zaqatala) möhkəm, yaxşı. – Büyün atı ifçin nalladacam
(Şərur) lavaşı təndirə yapmaq üçün alət
(Tovuz) balıqdan hazırlanan xörək adı. – İfileyi balıxdan pişirerix’
(Culfa) bax ilfidə
(Naxçıvan) bax ilfidə
(Çənbərək, Karvansaray) aldatmaq. – Veysəl yaman iflədi Haxverdiyi büyünnəri (Karvansaray)
(Zəngilan) bax ilfidə
(Barana) bel sütunu. – İfliyi qırılmış yaxşı qaça bilmədi
(Cəlilabad) mübahisə. – Nə igəşgənnig başdədün, hə
(Cəlilabad, Kürdəmir) mübahisə etmək. – Qıza, ginə nə igəşeysən, əl çəksənə (Cəlilabad)
(Yardımlı) mübahisəli. – Bu igəşüg şehi nəyə gətireysən
(Dərbənd) üstünə iynə sancılan kiçik yastıqça
(Dərbənd) bax ignəqaxan. – İgnəni ignəsancana sanc
(Salyan) yovşan. – Geyilməyən paltarın, xalçanın arasına ignəşoran qoyıllar ki, güə dəgməsin
(İmişli) bacarıqsız, əlindən iş gəlməyən. – Bi ignətutmaz gəlnimiz var, salığası da bıdı
(Şəki) söhbət
(Qax) söhbətcil. – Ziba ixdilətin arvatdı
I (Şəki) var-dövlət. – İxdiyarı aşif-daşiydi, heylə varrılar variydi II (Borçalı) qoca. – Qolxozda mala gedirdim, indi də ixdiyaram, işdiyə bilmirəm
(Çənbərək) qocalmaq. – Cındır Fərzalı Əhmədə verdi pişqıyı <bıçqını>, ixdiyarrıyıf, işdiyəmmir da:
(Qax) xörək adı. – Qoyunun yoğun bağırsağının içinə piynən darı ununu qarışdırıp ixlas pişiriylər
(Salyan) avaralanmaq. – Axşamacan ixsıyırsan qapıları, yıxıl oti öydə də
(Salyan) sıxıla-sıxıla, çəkinə-çəkinə. – Elə ifallı gələndi ki, sözi adama ixsıya-ixsıya deyir
(Tabasaran) bax ixdilat. – Gəlmacı əsgi ixtilatdar iləyətdü
(Ağdam) camaat. – İjlahın içində məni biabır elədi
(Xanlar) birlikdə
(Yardımlı) indi ki. – İkibaşdan belədü, işüy etibarrı tut
(Füzuli, Mingəçevir, Oğuz, Tovuz, Zaqatala) ikinci şum. – İkiləmədən sonra toxumu səpirix’, çıxanda görürüx’ haqıyqatan çıxdı (Tovuz)
(Qazax, Tovuz, Zaqatala) ikinci dəfə şumlamaq. – İkiləməyə gedirəm yeri (Qazax); – Oranı ikiliyib qurtardıηmı? (Zaqatala)
(Füzuli) birə iki, ikiqat. – İki bayda buğda verrix’, bi bayda soğan verillər, soğanı ikili verillərdi
(Qazax) birə iki, ikiqat. – Arpeynan buğduyu ikili-birri dəyişer
(Borçalı, Xaçmaz, Quba) axşamüstü, günbatan vaxtı
(Ağdərə, Kəlbəcə) cüt, əkiz. – Qoyun ikisil doğur (Kəlbəcər)
(Lənkəran) bax ikindi. – İkitdi vaxtıdı, dur gör heyvan gəle:y?
(Dəvəçi) uzaq
(Zaqatala) quş adı, sarıköynək
(Oğuz) bitki adı. – İlandili na:ziy uzun otdu, köhdən küləş olur, so:ra üş-dört qıça ayrılır
(Ordubad) çiçək adı, sarı çiçək
(Salyan) parça növü. – İlanqabığınnan qız-gəlinnər tuman tikdirib gi:llər
(Şuşa) nazik, uzun qarışqa. – İlanqarışqa adamı yaman sancır
(Qazax, Tovuz) uzunsov ot tayası. – Qalxozun ilanyalıları çoxdu (Qazax)
(Bakı) həmişə. – Onun anası ilazun qalxozda işdi:r
(Bakı) gilə-gilə. – Gözü:n yaşını ildır-ildır tökürdü
(Qazax) qabaq. – İleyində ölöm, a Qurvan
(Qarakilsə) təndirə çörək yapmaq üçün işlədilən alət
(Zəngilan) bax ilfidə. – İlfitiynən təndirə çörəx’ yaperıx
(Balakən, Zaqatala) sıra, ardıcıllıq, növbə. – Tütünü ilgeynan düz, yorulmazsan (Balakən); – İlgeynan düzəltmağa isdi:rəm (Zaqatala)
(Zaqatala) ilgək
(Əli Bayramlı, İmişli, Kürdəmir, Qazax, Saatlı, Sabiribad, Salyan) sərab. – İlğım adamı allader (Qazax); – İlğım yayda issidə olır (İmişli); – İlğım k
(Borçalı) gözdən itmək. – Alı ilğıdı çöldə