(Qazax, Mingəçevir) xarab olmaq. – Bu yemişə neçə gündü kün, nişan vurulub, indiyə yelinsəmiş olar (Qazax)
(Ucar) 1. yelin xəstəliyi 2. yelin xəstəliyinə tutulmuş (heyvan). – Yelinso: heyvanı mən qapımda saxlamaram
(Çənbərək, Kürdəmir, Qazax, Şamaxı) bax yelinso:. – Yelinsoy qoyun yarıtmır quzuyu (Çənbərək); – Yelinsoy qoyunu öldürə də bilər (Qazax) ◊ Yelinsoy ol
(Qazax) yelini böyümək. – Comuş yeliyesiyif xeyli, ombeş-i:rmi günə doğar
(Cəbrayıl, Cəlilabad, Cənubi Azərbaycan, İmişli, Kürdəmir, Salyan) 1. yal (Cəlilabad, Cənubi Azərbaycan, Salyan)
(Salyan) yallı (at). – Yelkəli at yaraşığlı olar
I (Daşkəsən) yeltutan təpəlik. – Mallar bö:ələx’liyəndə yelkənə çıxallar II (Daşkəsən) lampada şüşə taxılan tor hissə
(Basarkeçər, Cəbrayıl) susuz yerlərdə bitən kol-bitki adı. – Küləy əsəndə yelqovan dağın başınnan dığırranıf gedir (Basarkeçər); – Yolun qırağında yel
(Oğuz) yel xəstəliyi. – Habı nəm yerdə oturanda adamın bədənində yelquz olan şeydi
(Füzuli, Cəbrayıl, Qazax, Tovuz) otlamaq. – Qoyunnarı yelləməyə qoyma, doldur arxaca (Tovuz)
(Naxçıvan) məc. – acıqlanmaq, hirslənmək. – Üssümüzə nə belə çox yellənirsən?
(Salyan) kiçik yelləncək. – Uşağ yellənbıçıdan yıxıldı, qıçı əzildi
I (Naxçıvan, Şərur, Tovuz) məc. – acıqlı, hirsli. – Sə:knə gənə çox yellidi (Naxçıvan) II (Şəki) yel xəstəliyinə tutulmuş adam
(Zəngilan) sac. – Yelmələru: yoluf yelə verrəm
(Ağdam) qoyun xəstəliyi adı. – Yelməşix’ xəsdəliyi pis şeydi, tüşürdü qoyun tayfasın qırırdı
(Xocalı) yabanı bitki adı. – Yelmiqara da çiçəx’di, yaxşı çiçəx’di
(Basarkeçər) çıxar, zibil. – Taxılı so:randa çoxu yelöyünə çıxdı
I (Meğri) ətək. – Vəzir arvadın yelpəsinnən tutey, atey eşiyə II (Hamamlı) bax yelbə I
(Qubadlı) xəstəlik adı, xroniki bronxit
(Bakı) çarşab növü
(Çənbərək) yelləmək. – Oğul, yorğanı yelpitmə, üşüyürəm
I (Xanlar) bax yelbizək. – Səlmi cijinin yelpizəyi həmişə üzünə tökülür II (Mingəçevir) yelpik
I (Qazax) bərk tullamaq II (Çənbərək) yaxasından tutmaq. – İşbitirən genə Şıxalıyı yeltələdi apardı III (Cəbrayıl) tez-tez getmək
(Qax) yüngülxasiyyətli
(Qax) tələsik. – Sən yeltəmə-yeltəmə qedəndə bildim ki, bir iş çıxaracaxsın
(Şəki) ildırım. – Yelvə çaxıf bərh yağış yağdı
(Qax) sürətlə. – Helə yelyelpənək qetdi
(Cəbrayıl) rüşvət
(Dərbənd) yemlik, yeməli südlü bitki
(Dərbənd, Tabasaran) meyvə. – Alma teregin kəsdim, yemiş vermiyədi (Dərbənd)
(Zaqatala) balaca yemiş
(Füzuli) gübrə. – Biz pambığa üş kərən yemləmə verdix’
(Cəbrayıl, Meğri) azca axsamaq. – Qarakərə qoyun iki gündü yemsiyir (Meğri)
(Qazax) yaşmaq. – Yemşəyi qavaxlar tutardılar arvaddar
yencix’-yencix’ danışmax: (Ağcabədi) başa düşülməz tərzdə danışmaq. – Yencix’ – yencix’ danışma, aydın danış, başa düşüm
(Gəncə) sıxmaq. – Uşağı yencimə, isdidi
(Axalsxi) yerə yıxmaq. – Əliynən İbiş güləşəndə Əliyə köməy eliyif, İbişi yendirdim
(Tabasaran, Zaqatala) paltarın qolunun ağzı. – Əhmət öz köynəginə yeng tikdirdi (Zaqatala); – Məşəyə udun eləma: kitəndə qastumun yengi cirilütdü (Tab
(Balakən) əmiarvadı. – Əminğın arvadı olur yenganğ
(Oğuz) uşaq oyunu adı
(Basarkeçər, Başkeçid, Böyük Qarakilsə, Goranboy, Qazax, Qax, Tovuz, Zaqatala) qardaşarvadı. – Yengəm bö:ün bizə:lmişdi (Basarkeçər); – Mənim yengəm b
(Gəncə) toyda yengəyə verilən bəxşiş. – Yengəyolu qıymatdı şeylərdən verilir
I (Bakı, Kürdəmir, Meğri, Şamaxı) təzə, yeni. – Yengi yetişən oğlandu u; – Yengi il, sağlığ olsun, gedər oxumağa (Bakı); – Ö:ə yengi getmişdim, çağırd
yengili başdan: (Ağdam, Füzuli) yenidən. – Durağ indi yengili başdan arx çəkəx’? (Ağdam); – O suyu yengili başdan təmiz bədirəyə <vedrəyə&G
(Axalsxi) məğlub olmaq. – Düşmannar bizimnən davada yengildi
(Oğuz) toydan sonra təşkil edilən şadlıq məclisi, yığıncaq
I (İmişli) məc. qudurmaq. – Ə, niyə yeηifsən? II (Başkeçid, Borçalı, Çənbərək) yarışda, oyunda udmaq, qalib gəlmək
(Gəncə) növbəti il. – Sənin pulun yeniyə qaldı
(Çənbərək) sözə baxmaq. – Əli həmişə yenilir
(Şəki) bax yamşax II. – Yenşax adamnan mənim aram olmaz