(Xudat) köhnə ayaqqabı
(Ağdam, Şuşa) qəflətən, gözlənilmədən. – Elə otumuşdux, şabbadanxeyir qapı açıldı (Ağdam); – Şabbadanxeyir budu ha, bir də gördüm gəlif çıxır kəndə (Ş
(Cəbrayıl) bax şabbadanxeyir
(Ağdam, Cəlilabad, İsmayıllı, Şəki, Tovuz) üyüdülən dəndən dəyirmançıya verilən muzd. – Bığdanın şa:dını çıxıblar (İsmayıllı); – Bi put dənə bi girvən
(Xaçmaz) şad, kefi kök ◊ Şad-şadəmər olmax – şad olmaq, kefi kök olmaq. – Arzu edirəm ki, həmişə şad-şadərəm olasız
(Salyan) üyüdülən dəndən dəyirmançıya verilən muzd. – Qabağlar şa:daqqiynan üydərdilər dəni
(Balakən) süsəpən
şadaraşavaş eləməx’: (Qazax) hər hansı bir xəbəri yaymaq, xəbərçilik etmək. – Bircə sa:tda şadaraşavaş eleyflər kin, Abbas o toydan gəlef
(Qax) işsiz, boş-boşuna, avara
(Zaqatala) şad, dərdsiz, qəmsiz. – Dostum, həmişə şaddaxsan, niyə?
(Ucar) çolaq
(Şuşa) uşaq oyunu adı
(Ağcabədi, Ağdam, Ağdərə, Bərdə, Borçalı, Naxçıvan, Zəngilan) bax şa:d. – Dəyirmanın yə:si puta bir girvənkə şahad alırdı (Ağdam); – Dəyirmanda şahad
(Salyan) məğrur, təkəbbürlü. – Mə:m bibim şahandaz arvadıydı
(Oğuz) dəyirmanda üyüdülən dən üçün verilən haqq
(Naxçıvan, Ordubad) böyük baldız
(Salyan) lovğa. – Sən də aton kimi şahdamağsan
(Tabasaran) gavalı növü. – Şahdi şirin uladu
(Qazax) evlənən oğlanın sağdış və soldışı
(Mingəçevir) ikiyaşar kəlçə
(Bakı) dəyirmanda üyüdülən dən üçün verilən haqq. – Dəyirmaçı u qədər tələsirdi ki, şahi alməgi də yadınnan çıxartdi
(Cəbrayıl) yabanı dərman bitkisi adı. – Əlimin yarasını şahməhləmi tez sağaltdı
(Bakı) parça adı
(Borçalı, Daşkəsən, Gədəbəy, Tovuz) 1. lağ 2. təhqir 3. zarafat ◊ Şahnama eləməx’ (Borçalı, Daşkəsən, Gədəbəy, Tovuz) – 1
(Qazax) üzügülər, xoşsifət. – Çox şahraz oğlanıydı
(Gədəbəy, İrəvan) yabanı dərman bitkisi adı. – Bizim tərəflərdə şahtərə çoxdu
(Xaçmaz, Quba) dağ küləyi, Şah dağı tərəfdən əsən külək
I (Kəlbəcər) qədim asma tərəzinin qolu, tərəzinin gözləri asılan ağac. – Tərəzinin şaxı ağaşdandı II (Borçalı, Daşkəsən, Tərtər) 1
(Şərur) yorulmaq, əldən-dildən düşmək. – Bı gün işdəməx’dən şaxda-şeyid oldum
I (Ağdam, Bərdə, Göyçay, Mingəçevir, Şəki, Zəngilan) qurdun barama sarıması üçün üzərinə şax düzmək. – Qurdu də:də şaxlamışıx (Bərdə); – Qurd qaro:ul
(İmişli) xam atı öyrədərkən istifadə olunan enli ağac parçası. – Şaxşaxnan dögəllərdi boynına atın, boynı nə:zilərdi
(Ağdam, Ağcabədi, Tərtər) üzüm növü. – Şaxşaqqı ağızda səsdənir yə:ndə, şirin olur (Tərtər)
(Ağcabədi) dəvətikanı, tikanlı yabanı bitki. – Bu düzdərdə o qədər şaxtikanı bitir ki
(Qazax) sac. – Şajı qoy yerə
(Qazax) sacayaq
(Qax) içərisinə taxıl tökmək üçün böyük yeşik
(Qax) yetişməmiş, kal
(Mingəçevir) kiçik budaqları meyvə ilə birlikdə qırmaq
(Şəki) tamam islanmış. – Ətəyim heyləcə şaqırdaxdı
I (Ağdam, Quba, Mingəçevir, Şamaxı, Şəki, Tovuz) 1. kəsilmiş qoyun və ya malın ortasından yarıya bölünmüş hissəsi
(Ağdam, Şuşa) boy-buxunlu, qamətli. – Şaqqalı oğlandı, özü də xasiyəti qəşəx’di (Ağdam)
(Zaqatala) isti, od kimi
(Füzuli) açılmamış, qalıb qurumuş pambıq qozası
(Salyan) utanmadan, çəkinmədən; həyasızcasına. – Uşağ şaqqarakəhər üzümə dirənir ki, bu sözi demisən
I (Hamamlı) bərk döymək. – Allahverdi Vəlini o kun var şaqqarradı II (Kürdəmir) qırmaq, sındırmaq, qoparmaq
(Dərbənd) mürəkkəbqabı. – Hindi şaqqatükən işdənmiyədi
(Meğri) boy-buxunlu, iri qamətli. – Heydər şaqqavatdı iyididi
I (Xaçmaz, Kürdəmir, Quba) qoyunun quyruğu ətrafındakı tüklərə yapışaraq qalıb qurumuş qığlar II (Lənkəran) yetişməmiş əncir
(Ağdam, Göyçay, Qarakilsə, Qazax, Mingəçevir, Zəngilan) bax şaqqıldağ I. – Ə:, bu qoyunun şaqqıldağını təmizdə, yazıxdı heyvan (Ağdam)
(Salyan) dəniz çınqılı. – Də:zin qıra:nda şaqqulağ çoxdı