(Qax) inanmaq, etibar etmək. – Honun deydeylərinə uyulup hona getdi
uyurcah olmax: (Barana) rastlaşmaq, rast gəlmək. – Gedif əfəlin birinə uyurcah oldum
I (Ağdam, Bərdə, Cəbrayıl, Daşkəsən, İmişli, Şamaxı, Şuşa, Zəngilan) bərkimək <südün qatığa çevrilməsi zamanı>
(Kəlbəcər) uzanmaq. – O hası adamın boğazı uzundu de:llər: “Ə:, bunun anğut kimi boğazı uzoyuf ”
(Quba) bax ozan II
(Tovuz) arabanın qolu. – Uzanajax fısdığ ağajınnan olor
I (Dərbənd, Tabasaran) göndərmək. – Sora uniyə <oraya> adam uzatadam (Dərbənd); – Uğluma mektup uzatmışam (Tabasaran) II (Çənbərək, Dərb
(Çənbərək, İrəvan) əvvəlcədən müəyyənləşdirmək. – Əhməd, yer uzdeyjam; – Noyruz Sarıdəriyi uzduyuf (İrəvan); – Sudu Avdası büyünnəri yer uzduyurdu ku,
(Zaqatala) təmiz, səliqəli
(Zaqatala) təmizlik ◊ Uzdannığa çıxmax – təmizliyə çıxmaq. – Uzdannığa çıxdım, canım dincaldı
(Ağcabədi) ucaboy, uzun. – Həsən uzunarax bir adamdı
I (Biləsuvar, Cəlilabad, Kürdəmir, Salyan) uzunsov. – Şamı qarpız uzunbılladı (Biləsuvar) II (Kürdəmir) sapılca
(Cəlilabad) b ax uzunbulla I. – Qarpızın uzunbullamasi də oley, biz deyüğ ona uzunbullama qarpız
(Dərbənd, Xaçmaz, Quba) ağcaqanad. – Bu suluğda u qədər uzunburun var ki, durmağ ulmur (Xaçmaz)
(Gədəbəy) yelləncək. – Uşaxlar daη üzünnən uzunçaxda yelləneylər; – Ağaşdan uzunçax as kın, yellənsin uşaxlar
(Quba) bax uzuno:xar
(Salyan) bax uzuno:- xar. – Bırda uzunho:xar adam çoxdı
(Şərur) bax uzuno:xar. – Burda uzunhoqqa adamnar çox olub
(Bərdə, Cəbrayıl, Çənbərək, Göyçay, Karvansaray, Qazax, Sabirabad, Şamaxı, Tərtər, Yevlax) bax uzuno:xar
uzunqurqud eləməx’: (Beyləqan) uzunçuluq etmək. – Çox uzunqurqud eləmə, yaxamızdan əl çək, sən allah
(Biləsuvar, İmişli, Kürdəmir, Lənkəran, Sabirabad, Salyan) qadın alt köynəyi, kombinasiya. – Uzunnuğı zərif parçadan tikillər (Kürdəmir); – Uzunnuğı a
(Quba) çox uzun, ucaboylu. – Hindi uzuno:xar adamlar az uladu
(Qazax) uzunbədənli, uzun. – Uzunsaldı bu cöngə, əti çox olar
(Basarkeçər) çox uzun, ucaboylu. – Gədə oxəntənə uzunsallaxdı ki, öyə girəndə ikiqat əyilir
(Qazax) ucaboylu. – Uzunsulğar bir kişi səni soruşurdu
(Ağcabədi, Bərdə, Tərtər, Yevlax) uzunsov. – Uzunşüllə qarpızın qabığı qalın olur (Tərtər)
(Cəbrayıl) bax uzunşüllə. Üü
(Cəlilabad) toyuğun beli. – Bişəndə mənə ücə ver
(Salyan) ağıldanyüngül, kəmağıl. – Həsən ücgür adamdı
(Yardımlı) təkrar etmək. – Bi sözi nə çox ücöürreysən, bəsdi daynə
I (Şəki) bax ujulamax. – Sən də bi şeyi az ücülə II (Şəki) arzu etmək. – Heylə yerrəri ücüləmə
(Gədəbəy) uzun
(Füzuli) üçqat, birə-üç. – Buğdanı qartofunan üçdü dəyişillər
I (Culfa) aşıqla oynanılan qumar. – Üçəm oynallardı qabaxlar II (Kəlbəcər) qumrov. – Üçəm qoyunun boğazında olar III (Ağdam, Əli Bayramlı, Gədəbəy, Kü
(Ordubad) üç-üç. – Üçəm-üçəm yığ
(Cəlilabad, Yardımlı) böcək adı. – Üçənə bırda çox oley, cüci kimi bi şeydü; – Üçənə pambığın sofqasın yey
(Dərbənd) bax uçar. – Ha bu kişinin toyun ələməsən, üçərdən taymaz, vallah; – Üçərdə çuxlu adam yığılıtdı axşamlar
(Naxçıvan) üstündə xəmir yayılan taxta. – Üçəyax çörəx’ bişirməyə gərəx’di
(Qazax) üçkünc, üçbucaq şəkilli
(Ucar) uşaq oyunu adı. – Üçillikdə iki dəssə olur, hər dəssənin baççısı olur
(Yardımlı) yıxılmaq. – Kişi üçüb əzildi
(Qax) parabizən, kiçik xallı böcək. – Ho otdarın içində çox üçüç olıy
I (Göyçay) bax uçummax II. – O, salımçaxda üçünür II (Çənbərək) titrəmək, üşümək. – Beyjə soyuğudu deyn yorğanın altda üçündüm III (Çənbərək) qorxmaq,
(Kürdəmir) tez-tez yemək. – Üdələ qutar, dərsə gecikdüg
(Kürdəmir, İrəvan) fasiləsiz olaraq boş-boşuna danışmaq. – Nə üdəliyirsəη, yaxşı danış (İrəvan)
(Ağdam, Bərdə, Şuşa) bax üdələməx’. – Bəxdəvər üdüləməx’dən yorulmur, hey danışır ha: (Ağdam); – Ona nə qulağ asırsan, üdüləməx’ onun peşəsidi dana (B
I (Salyan) məc. əzizləyə- əzizləyə. – Badam xala nəvələrin üflüyə- üflüyə saxlıyır II (Salyan) üfürəüfürə
(Şuşa) qoyunun və ya keçinin sidik kisəsi. – Qəssəfdən aldığım ətin üsdündə üfürcə’x də varıdı
(Şəki) çinədan, quşun dənliyi. – To:ğun üfürdeyinə qan dolduruf qoyubbuş
(Culfa) təndirə çörək yapmaq üçün işlədilən alət