сущ. от глаг. çataqlaşmaq
глаг. 1. сцепляться, сцепиться, сплетаться, сплестись; соединиться (о чём-л. гибком, вьющемся). İlanlar çataqlaşıb змеи сцепились 2
сущ. от глаг. çataqlatmaq
глаг. kimə nəyi понуд. заставить кого: 1. скрестить что 2. привязать друг к другу кого, что 3. спаривать, спарить 4
прил. см. çataq; qolları çataqlı: 1. со связанными руками; 2. привязанные друг к другу по рукам
см. haça 1; прил. 1. раздвоенный, разветвлённый, развилистый, имеющий развилины, вилообразный. Çatal budaqlar раздвоенные, развилистые ветви, çatal gö
прил. двуглавый, двухголовый, имеющий две головы (о ком, о чём-л.). Çatalbaş əjdaha двухголовое (двуглавое) чудовище
сущ. от глаг. çatallamaq: 1. раздваивание, раздвоение; разветвление 2. сращение, срастание (о плодах, корнях деревьев и т
глаг. 1. раздваивать, раздвоить; разветвлять, разветвить 2. срастаться, срастись 3. подпирать, подпереть (подставить подпорки под ветви деревьев, чтоб
сущ. от глаг. çatallanmaq: 1. раздваивание, раздвоение; разветвление чего-л. Yolun çatallanması раздвоение (разветвление) пути (дороги) 2
глаг. 1. раздваиваться, раздвоиться, быть раздвоенным; разветвляться, разветвиться, быть разветвлённым
сущ. от глаг. çatallaşmaq: 1. раздваивание, раздвоение, разветвление (о дороге, пути и т.п.) 2. сращение, срастание (о корнях, плодах деревьев и т
глаг. 1. раздваиваться, раздвоиться, разветвиться (разделиться на несколько частей, линий, путей и т
прил. 1. раздвоенный, разветвлённый; вилообразный 2. со сростками (о плодах, корнях деревьев и т.п.)
сущ. 1. раздвоенность, разветвлённость 2. состояние сросшихся плодов, корней и т.п
нареч. едва достигнув, едва добравшись, как только дошёл (добрался) до … O, evə çatar-çatmaz güclü yağış başladı как только он добрался до дома, хлыну
I сущ. то, что следует передать, должно быть передано кому-л II прил. причитающийся, подлежащий уплате, выдаче; полагающийся
прил. 1. сросшиеся (соединившиеся, образовавшие целое в процессе роста – о плодах, корнях деревьев и т
сущ. щёлка (маленькая щель). Dar (kiçik) çatcıq узенькая щёлка, çatcıqdan baxmaq смотреть в щёлку
разг. I сущ. трещина, щель, расщелина. Divarda çatdaq трещина в стене II прил. треснутый, имеющий трещину, надколотый
прил. в трещинах, покрытый частыми трещинами. Asfalt çatdaq-çatdaqdır асфальт весь в трещинах, покрыт трещинами; çatdaq-çatdaq olmaq: 1
сущ. от глаг. çatdırılmaq: 1. доставление, доставка (препровождение к месту назначения). Qəzet və jurnalların abunəçilərə çatdırılması доставка газет
глаг. 1. доставляться, быть доставленным куда-л., кому-л. Qəzet və jurnallar abunəçilərə vaxtında çatdırılır газеты и журналы своевременно доставляютс
I сущ. от глаг. çatdırmaq: 1. доставка (препровождение к месту назначения). связь. Çatdırma şöbəsi отдел доставки, çatdırma haqqı сбор за доставку, ça
глаг. 1. доставлять, доставить (препроводить, привести или привезти к месту назначения). Teleqramı çatdırmaq доставить телеграмму, tikinti materiallar
нареч. в момент достижения какого-л. предела, уровня, приближения к какому-то месту, к кому-л., к чему-л
1 I сущ. верёвка (изделие из круч ёных или витых в несколько рядов длинных прядей шерсти или других волокнистых материалов)
1 прил. 1. скреплённые концами друг к другу, соединённые в концах, связанные концами 2. сросшиеся. Çatıq qaşlar сросшиеся брови 3
прил. см. çatmaqaş
сущ. от глаг. çatılamaq, связывание (привязывание) толстой верёвкой
глаг. связывать, связать толстой верёвкой. Buzovu çatılamaq связать телёнка веревкой
сущ. от глаг. çatıldamaq: трещание, потрескивание, треск (ломающегося, разрываемого и т.п. предмета)
глаг. трещать, издавать треск
1 прил. с толстой верёвкой на шее; привязанный толстой веревкой 2 прил. сросшиеся, соединившиеся в результате органического роста 3 прил
1 прил. 1. предназначенный или пригодный для плетения верёвки, каната (о шерсти, пряже) 2 прил. предназначенный или пригодный для станины, стропилит
1 сущ. от глаг. çatılmaq, навьючивание 2 сущ. от глаг. çatılmaq: 1. срастание 2. скрепление концами друг к другу 3 сущ
1 глаг. навьючиваться, быть навьюченным (о вьючных животных; о воле, верблюде, телеге и т.п.) 2 глаг
сущ. бот. очанка (травянистое полупаразитическое растение сем. норичниковых с белыми или розовыми цветками)
сущ. бот. канатник (травянистое растение сем. мальвовых, из стебля которого добывается грубое волокно, используемое при изготовлении толстых веревок,
I прил. весь в трещинах, потрескавшийся II нареч. с треском, шумно. Çatır-çatır yanmaq трещать веселым треском (о печи и т
сущ. от глаг. çatırdamaq; см. çatıldama
глаг. см. çatıldamaq
сущ. 1. треск (резкий сухой звук, издаваемый ломающимся, лопающимся, разрываемым и т.п. предметом). Ağac çatırtısı треск дерева, buz çatırtısı треск л
прил. 1. трескучий, производящий треск, с треском. Çatırtılı tonqal трескучий костёр 2. мед. крепитирующий (звучащий в виде хруста в лёгких при некото
1 сущ. 1. прибывание куда-л. 2. достижение какого-л. предела 3. степень достаточности чего-л. при делении, распределении чего-л
сущ. от глаг. çatışdırmaq
глаг. 1. с трудом, едва, еле-еле успевать, успеть. Vaxtım azdır, güclə çatışdırıram времени у меня мало, еле-еле успеваю 2
прил. взаимно пересекающийся
сущ. от глаг. çatışmaq
глаг. хватать, хватить (быть достаточным для кого-л., чего-л.) кому-л., чему-л. на какое-то время