f. və ə. sözünün üstündə durmayan.
f. və ə. sözünün üstündə durmayan.
I прил. вероломный, неверный, изменяющий данному слову II в знач. сущ. изменник, изменница
Полностью »sif. [fars. bi… və ər. iqrar] İqrarsız, sözünün üstündə durmayan, verdiyi sözdən dönən, dönük. Bivəfasan, səndən üz döndərmişəm; Yalançıya, biiqrara b
Полностью »