f. fars və əski Azərbaycan əlifbalarının 7-ci hərfi
f. Daşkənddə düzəldilmiş kaman
f. 1) quyu; 2) çənə çuxuru; zənəxdan. Çahi-Babil Harut və Marutun həbs olunduğu quyu; çahi-zənəxdan çənə çuxuru; çahi-Yusif 1) Yusifin qardaşları tərə
f. bax çar
f. bax çarçubə
f. bax çarguşə
f. bax çarmıx
f. bax çarşənbə
f. bax çaryar
f. cırıq, yırtıq
f. cırıq-cırıq, yırtıq-yırtıq
f. qul, kölə; qulluqçu, xidmətçi, nökər
f. qulcasına, köləcəsinə; nökərcəsinə, qulluqçu kimi
f. qullarına yaxşı münasibət bəsləyən, onların qeydinə qalan
f. işçiyə, qulluqçuya yaxşı baxan
f. quldan doğulmuş, kölə nəslindən olan
f. yaxası cırıq
f. kiçik cib bıçağı
f. əsli a. cəld, çevik, becid
f. əsli a. cəld, iti, yeyin
f. və ə. cəld yeriyən, qıvraq
f. iti gedən süvari
f. bax çəhar
f. çərçivə
f. əlac, tədbir
f. çarə bilən, tədbir edən, çıxış yolu tapan
f. çarə edən, tədbir görən
f. dörd öküz qoşulmuş araba, cüt və s
f. 1) dörd bucaq, dörd tərəf; 2) dördbucaqlı, dördkünclü, dördtinli
f. dördkünc, dördbucaq
ÇARMIX, ÇARMİX f. 1) müqəssirin iki əl və iki ayağını bağlamaq üçün işlədilən xüsusi cəza aləti; 2) müqəssirin iki əl və iki ayağını divara mıxlamaqda
f. bax çarü naçar
f. dördayaqlı (heyvan), mal-qara
f. 1) müqəssirin iki əl və iki ayağını dörd arabaya və ya dörd heyvana bağlayaraq, dörd parça etməklə ölüm cəzası; 2) rəqs zamanı barmaqlara taxılıb ç
ÇARSU(Y) f. 1) dörd yan, dörd tərəf; 2) dörd yandan küçəsi olan meydan; 3) iki tərəfində dükanlar olan üstüörtülü və ya açıq bazar
f. bax carsu (3-cü mənada)
f. bax çəharşənbə
f. və ə. 1) dörd tağı olan ev; 2) talvar, çardaq; 3) m. göy, səma
ÇARTƏB’ f. və ə. dörd ünsür (qədim tibb elminə görə, insan bədənində olan dörd maye: qan, bəlğəm, xilt, sifraq)
f. istər-istəməz, əlacsız
f. və ə. dörd ünsür (qədimdə tərkibcə sadə sayılan su, od, hava, torpaq)
f. 1) mal-qara alverçisi; 2) minik heyvanını kirayə verən adam
f. dörd yoldaş (Məhəmməd peyğəmbərin ən yaxın silahdaşları Əbubəkr, Ömər, Osman, Əli nəzərdə tutulur)
f. 1) ləzzət, dad; 2) bir şeyin dadını bilmək üçün ağıza alınan miqdar; nümunə
f. hökmdarların yeməyini dadmaqla onun zərərsiz olduğunu müəyyənləşdirən adam
ÇE1 f. fars və əski Azərbaycan əlifbalarında hərfinin adı. ÇE2 f. bax çi
f. qırx
f. 1) göz; 2) m. sevimli. Çeşmi-qeyrət «qeyrət gözü» m. namus, qeyrət; çeşmi-çirağ «çırağın gözü» m. əziz, göz bəbəyi qədər sevimli