namaz vaxtı imamın arxasında dayanan.
bax minarə.
İslamiyyətdən qabaq ərəblərin sitayiş etdikləri bütlərdən birinin adı.
bax minbər.
şəriətə görə bəyənilib məsləhət görülən iş.
İbadət (həcc ibadətləri ilə əlaqədar işlənən söz).
rəsmi ayinlər (təntənə, adət, ənənə).
ölmüş bir adamın yaxşı sifətlərini vəsf edən və əsasən yas yerlərində oxunan şeir; ölü üçün ağı deyib ağlama
bax mərsiyəxan.
bax mərsiyəxanlıq.
bax məriyəxanlıq.
mərsiyə oxuyan adam, ölünü oxşayıb başqalarını ağladan mərsiyəçi; mərsiyəgu; növhəxan.
mərsiyəxanın işi, peşəsi; mərsiyəçilik, mərsiyəguluq, növhəxanlıq.
müsibətlər yeri, bəlalı məhəl (imam Hüseynin öldürüldüyü yerə işarədir).
səcdə edilən yer, müsəlmanların ibadətgahı, ibadət yeri; ibadət evi.
səcdə olunan şey (büt, Allah və s.).
dəstəmaz alarkən yaş əli başın ortasına və ayaqların üstünə çəkmə (sürtmə).
xristianlarda: İsanın ləqəbi (İsanın süfrəsi kimi də izah olunur).
1. Xristian dini, xristianlıq; 2. Xristian dinində olan adam; xristian, xaçpərəst.
təqsir, günah, suç.
ayağa geyilən yüngül ayaqqabı, çüvək, lapçın.
xeyirli bir işin əvəzində Allah tərəfindən verilən muzd, əcr.
Məşhəddə imam Rzanın məqbərəsini ziyarət etmiş adama verilən ad.
1. İranın əyalət mərkəzi, Məşhəd şəhəri; 2. Məşhəddə imam Rzanın şəhid edildiyi və basdırıldığı yer.
şeyxlik, ruhani başçılığı.
qanuni, icazə verilmiş ( şəriətə görə).
bax müft.
qayğı: ilahi vergi; ülfət.
qəbir.
Quranda göstərilmiş; yazılmış.
din; dini cərəyanlardan hər biri, bir dinin ayrıldığı qolların hər biri.
dinsiz, laməzhəb, dinə inanmayan.
dinsizlik.
ağzına su alıb boğazla birlikdə qarqara şəklində çalxalama (Qüslün fərzlərindən biri).
qiyamət günü, məad, axirət dünyası.
Allahlar, əfsanəvi qəhrəmanlar və s. haqqında qədim xalq rəvayətləri; əsatir, əfsanə, xurafat.
mifoloji, əfsanəvi, əsatiri.
dünya haqqında ibtidai icma cəmiyyəti insana məxsus fantastik təsəvvür və mifləri öyrənən elm; əsatir, əfsanələr
bax mifik.
Allahın bəndələrinə ruzi paylayan dörd mələyindən biri (Cəbrayıl, Əzrayıl, Mikayıl, İsrafil).
həcc vaxtı niyyət etmək məqsədilə Məkkəyə daxil olmamışdan qabaq dayanılan yer.
Xristianlarda: İsanın doğulduğu il; İsa peyğəmbərin təvəllüd günü bayramı.
İsa peyğəmbərin doğulduğu ildən başlanan xristian erası.
1. Allaha dua etmə, duasəna; 2. azan çəkməklə əhaliyə verilən xəbər.
azan vermək üçün məscidlərin yanında və ya üstündə ucalan qüllə, mənar.
məscidlərdə vaizin, xətibin çıxıb xütbə oxuduğu pilləli kürsü.
cənnət, behişt.
Əmir – ağa sözünün qısaldılmış forması seyid nəslindən olduğunu göstərmək üçün bəzi adların əvvəlinə artırılan söz
hacıların başçısı (Kəbəni, Məkkəni ziyarət edənlərin rəhbəri, başçısı).