həpənd
həpənd
I сущ. разг. пошляк (тот, кто склонен к пошлости) II прил. пошлый, низкий (ничтожный в духовном, нравственном отношении)
Полностью »is. Axmaq, başıboş, gic; duzsuz (zarafatla yüngül söyüş məqamında işlənir). [Cəbi:] Bir mənə deyən gərək ki, ay həpənd, sən nə girmisən meydana
Полностью »