intəhasız
intəhasız
I прил. бесконечный, безграничный: 1. не имеющий конца, пределов. İntəhasız çöllər безграничные степи 2
Полностью »sif. Sonu, axırı olmayan, nəhayətsiz, sonsuz. Bir gecə azarın intəhasız şiddətində şeyx gördü ki, qapı açıldı və Gülsüm daxil olub qapının arasında da
Полностью »1. бесконечный, неограниченный, беспредельный; 2. бесконечно, неограниченно, беспредельно;
Полностью »