Elektron vətəndaş itaətsizliyi
Elektron vətəndaş itaətsizliyi, həmçinin kibervətəndaş itaətsizliyi və ya kiberitaətsizlik — iştirakçıların öz hərəkətlərini həyata keçirmək üçün informasiya texnologiyalarından istifadə etdikləri hər hansı bir vətəndaş itaətsizliyi. Elektron vətəndaş itaətsizliyi adətən kompüterləri və interneti əhatə edir, haktivizim kimi də tanınır.
Elektron vətəndaş itaətsizliyinin ümumi forması DDoS-in müəyyən bir hədəfə qarşı koordinasiyasıdır. Bu, virtual oturaq aksiya kimi də tanınır. Bu cür virtual oturaq aksiyalar Elektron Narahatlıq Teatrı və Hekleb kimi haktivist qruplar tərəfindən internetdə elan edilir.
Kompüterləşdirilmiş aktivizm siyasi-ictimai hərəkatların və kompüter vasitəçiliyi ilə kommunikasiyanın kəsişmə nöqtələrində mövcuddur.
"Elektron vətəndaş itaətsizliyi" termini 1996-cı ildə "Electronic Civil Disobedience: And Other Unpopular Ideas" adlı araşdırmasında taktiki media sənətçiləri və praktiki kollektivi olan Critical Art Ensemble-ın (CAE) tənqidi yazılarında işlənmişdir. Elektron vətəndaş itaətsizliyi ilkin olaraq 1848-ci ildə "Vətəndaş itaətsizliyi"ni nəşr etdirən amerikalı şair Henri Devid Toro tərəfindən irəli sürülən qeyri-zorakı, lakin pozucu etiraz təcrübələrini davam etdirməyə çalışır.
Elektron vətəndaş itaətsizliyi və haktivizm termini sinonim kimi istifadə edilə bilər. Bəzi şərhçilərə görə, elektron vətəndaş itaətsizliyinin haktivizmdən fərqi burada aktyorların adlarını gizlətməməsidir.