ə. 1) tənbəl, ağırtərpənən, astagəl; 2) m. key.
[ər.] bax kahıl. Kimə olsan müsahib, ey cahil; Olur əlbəttə tənbəlü kahil. Füzuli. Əvvələn, ümdeyi-mətləb bu ki, şəhr əhli tamam; Tənbəlü kahilü bihim
[ər.] кил. kahıl.
