ə. ruhanilərin başlarına sarıdıqları sarğı
ə. və f. 1) başında əmmamə olan; əmmaməli; 2) m. ruhani
ƏMMAR(Ə) ə. 1) çox əmr edən, artıq dərəcədə məcbur edən; 2) çağıran
ə. bibi
ə. və f. bibioğlu
ə. bax əmniyyət (1-ci və 2-ci mənalarda)
ƏMNİYYƏ(T) ə. 1) qorxusuzluq, əmniyyət; 2) rahatlıq, istirahət, əmin-amanlıq; 3) təhlükəsizlik idarəsi
ƏMR1 ə. buyuruq, göstəriş, komanda. Əmri-Həqq «Haqqın əmri» ölüm, vəfat. ƏMR2 ə. 1) iş; 2) şey, maddə
ə. «mərəz» c. xəstəliklər, naxoşluqlar
ə. 1) kosa; 2) m. yarpaqsız, yarpağı olmayan
ə. möminlərin əmiri, möminlərin başçısı (xəlifələrə verilən ad)
ə. və f. yazılı əmr; fərman
ə. «misl» c. 1) misillər, oxşarlar; 2) t. formul
ə. «misr» c. böyük şəhərlər
ə. «misal» c. misallar
ə. «mətər» c. yağışlar
ə. «məta» c. 1) mallar; 2) t. əmtəə
ə. və f. əmtəəşünas
ə. əmi
ə. 1) sütun, dirək; 2) dik; 3) toppuz
ə. şaquli şəkildə, yuxarıdan aşağıya
ə. şaquli
ə. və f. əmuşağı (əmioğlu və ya əmiqızı)
ə. «mövc» c. dalğalar, ləpələr
ə. «miyah» c. sular
ə. «mal» c. mallar
ə. «mövt» c. ölülər, meyitlər
ə. «meyl» c. meyillər
ə. «məzac» c. məzaclar
ə. 1) yorğunluq; 2) əziyyət, zəhmət
ə. «əndəlib» c. bülbüllər
ƏNALHƏQ(Q) ə. «Mən həqqəm, mən Allaham» (məşhur sufi başçılarından Mənsur Həllacın dilindən yayılmış ifadə)
ƏNAM ə. xalq, camaat. ƏN’AM ə. «nəim» c. t. bir işə görə hədiyyə, bəxşiş vermə // hədiyyə, bəxşiş
ə. «ənmilə» c. barmaqların ucları
ə. mənəm-mənəmlik, xudbinlik
ə. nar
ə. «ünsür» c. ünsürlər, elementlər. Ənasiri-ərbəə dörd ünsür (torpaq, su, od, hava)
f. 1) yol dağarcığı; 2) dəri, meşin
f. anbar
f. ortaq, şərik
ə. 1) balinanın ifrazatından alınan ətir; 2) gözəl iy, xoş rayihə. Ənbəri-sara saf ənbər, xalis ətir
ə. və f. ənbərə bulaşmış, ətir səpilmiş
ə. və f. ənbər yağdıran, gözəl iy verən
ƏNBƏRBU(Y) ə. və f. xoş iyli düyü növü
ə. və f. ənbər rəngli, ənbər kimi
ə. və f. bax ənbərnisar