ə. «əsl» c. 1) əsllər; 2) t. qanun, prinsip; 3) t. tərz, yol; 4) t. yavaşlıq, mülayimlik. Üsuli-cədid yeni üsul; üsuli-idarə ölkənin dövlət quruluş, i
ə. 1) hüquqşünas; 2) islam dini təriqətçilərindən biri; 3) bu təriqətə mənsub olan müsəlman
ə. «əsr» c. əsrlər, yüzilliklər
ə. 1) mövcud quruluşa qarşı silahlı çıxış; 2) asi olma, qarşı durma
ə. və f. 1) itaət etməyən, boyun əyməyən, tabe olmayan; 2) asi olan
ə. və f. üsyankarcasına, üsyankarlıqla
f. açılmış gül; çiçək
f. güllük, çiçəklik
ə. 1) onda bir (say); 2) məhsulun onda biri miqdarında dini vergi
ə. «aşiq» c. 1) aşiqlər; 2) t. muğamatda bir pərdə adı
ə. və f. aşiqləri aldadan
ə. Merkuri (planet)
ÜTƏQA’ ə. «ətiq» c. qədim, köhnə şeylər // antikvariat
ə. 1) heç bir şeyi olmayan, hər bir şeydən mərhum olan; 2) sınıq, xarab, puç
ə. «eyb» c. eyiblər
ə. «eyn» c. 1) gözlər; 2) çeşmələr, bulaqlar
ə. ağır xəstəlik
ə. yanaq, üz
ÜZƏMA’ ə. «əzim» c. böyüklər
ə. bir tərəfə çəkilib təkbaşına oturma; guşənişinlik, tənhalıq
ə. və f. üzlət yeri, guşənişin adamın yaşadığı yer
ə. və f. bax üzlətnişin
ə. və f. 1) təkliyə çəkilən, bir guşəyə çəkilib oturan; 2) adamdanqaçan, adamyovuşmaz
ə. ən böyük
ə. 1) tutduğu pis əməl üçün bağışlanmasını istəmə; 2) təqsiri bağışlanma; 3) əngəl, maneə; 4) bəhanə, səbəb
ə. və f. üzr istəyən, bağışlanmasını xahiş edən
ə. və f. üzrxahlıq, üzr istəmə
ə. və f. üzrü, bəhanəsi olan; üzürlü
ə. və f. üzrü olan, üzr gətirən
ÜZUBƏT1 ə. ailəsiz həyat; kəbinsizlik. ÜZUBƏT2 ə. dadlılıq, ləzzət, şirinlik
ə. 1) insan bədəninin əzası; orqanı; 2) müəyyən partiyanı, təşkilatı və s. əmələ gətirənlərdən hər biri
ə. 1) bədən üzvlərinə aid olan; 2) nəbatat və heyvanata aid olan; canlı // orqanık; 3) ayrılmaz, ayrılmayan, çox sıx
ə. üzv olma, üzvlük
ə. islamiyyətdən qabaq ərəblərin sitayiş etdikləri bütlərdən birinin adı
ə. ərəb əlifbasının 27-ci, fars əlifbasının 30-cu, əski Azərbaycan əlifbaının 31-ci hərfi; əbcəd hesabında 6 rəqəmini ifadə edir
f. vay! aman!
f. 1) bağlı, asılı; 2) kömək, arxa
ə. 1) lazım, labüd, zəruri; 2) şəriətə görə icrası tələb olunan; 3) başqası tərəfindən yaradılmamış və öyrənilməsi mümkün olmayan (Allah haqqında)
ə. «vacib» c. dinə görə yerinə yetirilməsi və ya riayət edilməsi vacib olan işlərin məcmusu
ə. vacib olan (iş, şey və s. haqqında)
VACİBÜL’EHTİRAM ə. bax vacibüttəkrim
VACİBÜL’İTAƏ(T) ə. bax vacibüttaə(t)
ə. öldürülməsi vacib olan, öldürülməli (adam)
ə. varlığı vacib olan (Allah haqqında)
ə. ən zəruri, ən lazımlı
ə. 1) həmişə hər yerdə olan (Allah haqqında); 2) fəlsəfədə: mütləq ideya
ə. itaəti vacib olan, sözünə və əmrinə qulaq asılması vacib olan
ə. hörmət edilməsi vacib olan
ə. təqsiri göz önündə olan, sözsüz müqəssir olan