ə. 1) şəraba aid olan; 2) çaxır satan; şərabçı
ə. 1) şərəfli olma, şərəflilik; 2) etibar, heysiyyət; 3) soy, cins, nəsil
ə. «şərt» c. bir işi görmək üçün lazım olan şərtlər // vəziyyət
ə. şəriklik, şərik olma
ŞƏRAR(Ə) ə. bax şərarət1. Şərarei-ümid ümid qığılcımı
ə. və f. bax şərərbar
ə. və f. bax şərarənisar
ə. bax şərarəpaş
ə. və f. qığılcım saçan, od saçan
ŞƏRARƏT1 ə. bax şərər. ŞƏRARƏT2 ə. mərdümazarlıq, yamanlıq, pislik
ŞƏRAYE’ ə. «şəriət» c. şəriətlər
ə. «şəryan» c. qan damarları; arteriyalar
ə. 1) meyvə şirəsi ilə su və şəkərdən hazırlanan sərinləşdirici içki; 2) maye dərman, içməli dərman. Şərbəti-vəsl vüsal şərbəti
ə. və f. şərbət hazırlanan və satılan dükan
f. 1) yüksək mərtəbə, dərəcə; ululuq; 2) öyünmə, fəxr, iftixar
ŞƏRƏFBƏXŞ(A) ə. və f. şərəfləndirən, şərəfləndirici
ə. və f. şərəfli, şərəf sahibi
ə. bax şərəfət
ə. və f. şərəf artıran; şərəfləndirən
ə. və f. şərəfləndirən
ə. məscid minarəsində müəzzinin dayanması üçün eyvança
ŞƏRƏFİ(YYƏ)1 ə. 1) şərəfə aid olan; 2) bax şərif (1-ci və 2-ci mənalarda)
ŞƏRƏFİ(YYƏ)1 ə. 1) şərəfə aid olan; 2) bax şərif (1-ci və 2-ci mənalarda). ŞƏRƏFİYYƏ2 ə. binadan istifadə müqabilində alınan haqq
ə. və f. bax şərəfriz
ə. və f. «şərəf tökən» şərəfləndirən
ə. və f. şərəf tapan; şərəflənən
ə. tamahkarlıq, acgözlük
ə. şəriklik, ortaqlıq
ə. yaramaz, ədəbsiz
ŞƏR’ƏN ə. şəriətə görə; şəriətcə
ə. 1) qığılcım, qor; 2) m. müsibət, fəlakət
ə. və f. 1) qığılcım yağdıran, qığılcım saçan; 2) m. müsibətli, fəlakətli
ə. astronomiyada: Həməl bürcündə quzunun iki buynuzuna oxşayan iki ulduz
ə. 1) mənanı açma, izah etmə; izah; 2) bir əsərin izahına həsr edilmiş başqa bir əsər; təfsir. Şərhi-hal 1) mövcud vəziyyəti bildirmə, məlumat vermə;
ə. çox tamahkar; acgöz
ə. 1) kəsmə, yarma; bıçaq və s. yarası; 2) parça, hissə, dilim
ə. parça-parça, dilim-dilim, doğramdoğram
ŞƏR’İ ə. 1) qanuni; 2) şəriət qanunlarına əsaslanan, onlara müvafiq olan. ŞƏ’Rİ ə. bax şə’riyyə
ə. 1) müsəlman həyatında doğru yol; 2) Allahın göstərişlərinə əsasən yazılmış qanun(lar), islam qanunları
ə. və f. şəriət qanunlarını tətbiq edən (yüksək rütbəli din xadimi)
ə. 1) şərəfli; 2) mübarək, müqəddəs; 3) nəcib, əsil
ə. ət parçası
ə. 1) bir işdə iştirak edənlərdən hər biri; ortaq; 2) arxadaş, yoldaş
ə. şərik olaraq, ortaqlı
ə. şər işlər görən; pis, yaramaz adam
ə. qaytan, lent
ŞƏR’İYYAT ə. «şər’i» c. şəriətə və islamiyyətə aid işlər
ŞƏ’RİYYƏ ə. tük kimi incə damar; kapilyar