f. ev yıxan, ev dağıdan
f. 1) ailə, ocaq; 2) sülalə; 3) qonaq sevən, qonaqpərəst
f. bax xanəqah
f. evə aid olan
f. və ə. evi dağılmış, evi yıxılmış; bədbəxt
ə. əsli f. bir şeyx və ya dərvişin rəhbərliyi altında olan dərvişlərin yaşadıqları və ibadət etdikləri yer; təkyə
f. bax xanü man
f. və ə. ev-eşiyi dağılmış, xanimanı xaraba qalmış, fəlakətə düçar olmuş
f. məhvedici, dağıdıcı
f. 1) müğənni; 2) oxucu
f. evdən bayıra çıxmayan, heç yerə getməyən
f. «ev yandıran» m. zərər verən
f. 1) nəsil, soy; 2) familiya, soyadı
f. 1) evi yıxılmış; 2) m. bədbəxt
f. bir evdə yaşayan; birevli
f. bir evdə yaşama; birevlilik
ə. boğan
f. 1) ev-eşik // mal-mülk; 2) avadanlıq
XAR1 f. 1) tikan; 2) göyəm ağacı. XAR2 f. 1) yeyən, yeyici; 2) içən, içici. XAR3 f. zəlil, həqir, alçaq
f. bax xarə
f. «yorğanı tikan» m. narahat yatan, yatağı, yeri narahat olan
f. 1) çaxmaqdaşı // bərk daş; 2) qalın ipək parça növü
XARİ1 f. tikanlı. XARİ2 f. xarlıq, zəlillik, həqirlik
ə. 1) dışarı, bayır, bir şeyin bayır üzü; 2) çıxan. Xarici-bələd bax xaricbələd
ə. ölkədən uzaqlaşdırılmış, sürgün edilmiş
ə. zahiri cəhətdən, xaricinə görə; zahirdən
ə. 1) dışarıya aid, xaricə məxsus; 2) xarici ölkələr, onlarla olan münasibət və əlaqəyə məxsus; 3) əcnəbi
ə. xarici dövlətlərlə əlaqələrə baxan idarə
ə. islam dini təriqətlərindən biri
ə. parçalayan, yaran, qopardan. Xariqi-adət bax xariqül’adə
ə. qəribə, qeyri-adi, xariqə
XARİQÜL’ADƏ ə. adət xaricində olan, çox qəribə
f. bax xarzar
f. tikanyığan, tikanqıran // tikansatan, tikançı
f. və ə. tündməzac, adamsancan
f. «çör-çöp» bax xarü xəs(s)
XARÜ XƏS(S) f. bax xəsü xar
f. tikan çox olan yer; tikanlıq
XAS(S) ə. 1) xüsusi, əlahiddə, ayrıca; 2) bax xassə2 ; 3) məxsus, aid olan; 4) imtiyaz, üstünlük; 5) xüsusi, şəxsi
ə. 1) yolu azan; 2) uğursuz, nəhs; 3) uduzmuş, baxtalamış
XASSƏ1 ə. bir adama, bir şeyə aid olan hal, xüsusiyyət, xasiyyət. XASSƏ2 ə. 1) şəxsən hökmdara məxsus ordu; qvardiya; 2) ən yaxşı, əla; 3) tarixən möv
ə. ayrıca, məxsusən, xüsusilə
ə. 1) qocadan-uşağa qədər, məmədeyəndən- pəpəyeyənə qədər; 2) m. camaat, xalq
f. 1) tələb edən; istəyən; 2) qız evinə göndərilən elçi
f. istəkli
f. meyil, xahiş, arzu
f. zir-zibil, xırım-xırda, süpürüntü
XAŞE’ ə. özü haqqında danışmağı xoşlamayan; təvazökar