ə. qamış növlərindən biri
ə. «xəbis» c. xəbislər
ə. xəbislik, alçaqlıq, yaramazlıq, yamanlıq
ə. çörək bişirən; çörəkçi
ə. 1) bir hadisə haqqında məlumat; 2) qrammatikada: cümlənin baş üzvlərindən ikincisi
ə. və f. söz gəzdirən; dedi-qoduçu, qeybətçi
ə. və f. xəbəri olan; məlumatlı
ə. xəbərə aid olan
ə. 1) xəbəri olan, məlumatı olan; 2) başı çıxan; bilən; 3) səriştəli, bilikli, mütəxəssis
ə. alçaq, yaramaz
ə. 1) vurma, döymə, taqqıldatma; 2) ehtiyatsız hərəkət, tələsiklik. Xəbti-dimağ dəlisovluq
ə. utanma
ə. xəcalət çəkən; xəcalətli, utancaq
ə. 1) yamaq, üz; 2) qırış, qırışıq
ə. «xadim» c. xadimlər
ə. «xidmət» c. xidmətlər
ə. «xadim» c. xüsusi rəsmi işlər görən xidmətçilər. Xədəmei-xassə xüsusi xidmətçilər; xədəmei-şahanə şahın xüsusi xidmətində olan əsgərlər; qvardiya
f. 1) ağcaqovaq; 2) ox, tir. Xədəngi-xunriz qan tökən ox
ə. keyləşən
ə. oyun, fırıldaq
ə. 1) bax xəsi; 2) hərəmağası
ə. çapıq, sıyrıntı
XƏFA’ ə. 1) gizlilik, məxfilik; 2) gizli şey; sirr
ə. «xəfiyyə» c. xəfiyyələr
ə. ürək çırpıntısı, ürək döyüntüsü
ə. ayaqqabı tikib satan adam; ayaqqabıçı
ə. bax xüffaş
ə. 1) yarasa kimi işıqdan qorxan; 2) m. elm, mədəniyyət düşməni
ə. gizli, məxfi
ə. 1) yüngül, zəif; 2) nadir; 3) sıyıq; 4) şeirdə bir vəznin adı; 5) m. yelbeyin, dəmdəki; 6) m. diribaş, zirək
ə. «xəfi» c. gizli işlər, məxfi işlər
ə. gizli işlərlə məşğul olan, gizli axtarış aparan
ə. gizli olaraq, gizlicə
ə. əsli türk. qaftan
f. kömür tozu
f. zibil, torpaq, kül və s. yığmaq və atmaq üçün kiçik dəstəli alət
XƏL’ ə. 1) qoparma, çıxarma; 2) soyunma (paltarı), açma (baş örtüyünü), çıxarma (papağı və s.); 3) vəzifədən çıxarma, mənsəbdən kənar etmə
XƏLA’ ə. 1) boşluq; 2) boş yer, tənhalıq; 3) ayaqyolu
ə. «xəlxal» c. xalxal olanlar
ə. «xəliqə» c. 1) bütün canlılar; məxluqat; 2) m. camaat, xalq; 3) m. təbiət, xasiyyət; 4) m. kəniz, cariyə, xidmətçi qız
ə. yoğun ip, kəndir; buraz
ə. təşviş, təlaş // həyəcan, vəlvələ
ə. 1) atadan sonra qalan övlad; 2) birinin yerini tutan və ya tutacaq adam; varis; 3) nəsil
ə. 1) açıqlıq, boşluq; 2) pozuqluq, şuluqluq; 3) əskiklik, nöqsan
ə. və f. 1) nöqsanlı; 2) pozulmuş, pozğun
XƏL’ƏT ə. 1) hədiyyə olaraq bağışlanan bahalı paltar; 2) toyda və ya nişanda qız, yaxud oğlanın qohumlarına verilən hədiyyə; 3) mükafat, bəxşiş
ə. 1) məclisə başçılıq edən adam; 2) molla məktəbində: mollanın şagirdlərdən olan köməkçisi
ə. arxaya aid, dala aid olan
ə. qadınların qolbaq kimi ayaqlarına taxdıqları bilərzik (arxaik)
ə. 1) körfəz; 2) boğaz