ə. 1) çox xəyala qapılan; 2) vasvası, hər şeydən şübhələnən; skeptik
ə. 1) yalqız, tək, yeganə; 2) misilsiz, misli-bərabəri olmayan
ə. an, dəqiqə, dəm
ə. birdən-birə ani, nagəhan
VƏHM(Ə) ə. 1) qorxu, vahimə, təhlükə; 2) şübhə, tərəddüd; 3) əsassız fikir, batil fikir
ə. mövhum, mövhumi
ə. «vəhmi» c. mövhumi şeylər
ə. və f. vahimə əsiri; qorxaq
ə. zəiflik, qüvvətsizlik, süstlük
ə. 1) yabanı, vəhşi, əhliləşməmiş; 2) çöl heyvan(lar)ı; 3) vəhşi heyvan(lar), yırtıcı heyvan(lar)
ə. 1) xəlvət yerdə duyulan qorxu; vahimə; 2) qorxma, hürkmə; 3) təklik, tənhalıq, yalqızlıq; 3) vəhşilik, yırtıcılıq
ə. və f. dəhşətli
ə. qorxulu
ə. və f. qorxu artıran, qoxu gətirən
ə. və f. qorxu törədən; qorxunc
ə. və f. qorxulu yer
ə. və f. qorxunc, müdhiş
ə. yırtıcı
ə. vəhşi xasiyyətli
ə. və f. 1) vəhşi kimi; vəhşicəsinə; 2) hürküb qaçaraq
ə. 1) vəhşilik; 2) hürkəklik
ə. və f. qorxan, qaçan
ə. fikrin, hökmün Allah tərəfindən peyğəmbərə xəbər verilməsi. Vəhyi-münzəl Allahdan nazil olmuş hökm
ə. 1) həzm çətinliyi; 2) vəziyyətin ağırlığı; çətinlik; 3) təhlükə
ə. 1) çətin həzm olunan; 2) ağır vəziyyət; 3) qorxulu, dəhşətli
ə. olmazsa, olmadığı halda; yoxsa
ə. 1) başqasının işini görməyə təyin olunma, vəkillik; 2) başqasını öz yerinə qoyub işini ona tapşırma; 3) birinin yerində oturma; 4) bax vəkalətnamə
ə. vəkalət yolu ilə; vəkalətlə
ə. və f. başqasının adından iş görməyə hüquq verən sənəd; etibarnamə
ə. 1) hüquqşünaslıqda: iddiaçının hüquqlarını qoruyan məmur; müttəhimin hüquqlarını qoruyan məmur; 2) qanunverici orqana seçilmiş nümayəndə // deputat
VƏQ’ ə. 1) vüqar, ağırlıq; 2) mənliyini gözləmə, özünü ciddi aparma
ə. həyasızlıq, sırtıqlıq, sinizm; qabalıq, kobudluq
VƏQAYE’ ə. «vaqiə» c. vaqiələr
ə. və f. bax vəqənəvis
ə. 1) qoruma, mühafizə etmə; 2) himayə etmə, hamilik; 3) m. baş verəcək pis işin, hadisənin qarşısını alma
VƏQEYRÜH(Ü) ə. və qeyriləri, və başqaları
VƏQ’Ə ə. 1) əhvalat, macəra, hadisə; 2) müharibə, dava. Vəq’ei-əzim böyük hadisə, tarixi hadisə; vəq’ei-süqut yıxılma, düşmə hadisəsi
VƏQ’ƏNƏVİS ə. və f. gördüyü hadisələri, əhvalatları yazan tarixçi
VƏQF1 ə. 1) savab bir iş kimi məscid üçün ayrılmış mülk, mal; 2) mülk və ya malı həmin məqsəd üçün ayırma
ə. duracaq, dayanacaq
ə. vəqf edilmiş, vəqfə aid olan
ə. «vəqf» c. vəqf olunmuş, ümum üçün ayrılmış şeylər
ə. bax vəqfnamə
ə. və f. vəqfin şərtləri yazılmış sənəd
ə. 1) böhtan; 2) töhmət; 3) qeybət, dedi-qodu
ə. vaxt. Vəqti-zəval axşam çağı
ə. o vaxt, o zaman
ə. vaxt baxımından, zamanca