f. 1) dilini bağlama; 2) dil bağlayan
f. «dili bağlı» 1) m. yaxşı danışa bilməyən; dilsiz-ağızsız; 2) m. heyvan
f. 1) dil anlayan, dil bilən, hal əhli; 2) çoxlu dil bilən; poliqlot; 3) fəsahətlə, təmtəraqla danışan
f. 1) dili uzun, uzun dil; 2) sırtıq
f. diliuzunluq
f. 1) tərəzi və s. dili; mil; 2) alovun şöləsi, alovun dili
f. alovlanan, alovu çıxan
f. dil açan, dillənən, danışan, söyləyən
ZƏBANİ1 f. şifahi, dilcavabı. ZƏBANİ2 ə. cəhənnəmə gedənləri cəhənnəmə atan mələk
f. «dil vuran» 1) söz arasında işlənən, təkrarlanan; 2) tələffüz
ZƏBB1 ə. 1) tutma, tutub-saxlama; 2) bağlama, cəftələmə (qapı haqqında). ZƏBB2 ə. 1) çənə; 2) qabaq diş(lər)
f. 1) üst, üstə, üstdə; 2) yazıda qısa «ə» səsini ifadə etmək üçün samitin üzərinə qoyulan hərəkə // fəthə
f. qızıla çalan yaşılımtıl rəngli qiymətli daş
f. 1) qüvvətli, güclü; 2) qoçaq, igid
ə. 1) boğazlama, kəsmə (heyvan haqqında); 2) qurban məqsədi ilə heyvan kəsmə
ə. qəssabın heyvan kəsmək üçün aldığı haqq
ZƏBİH(Ə) ə. qurban kəsilmiş və ya kəsiləcək heyvan; qurbanlıq
ə. quru üzüm, mövüc
ə. 1) nizamlama; 2) tutma, saxlama; 3) sahib olma, ələ keçirmə; 4) silah gücü ilə tutma; alma; 5) əlindən alma, özünə götürmə; 6) anlama, qavrama; 7)
ə. 1) şəhərdə və başqa yaşayış məskənlərində asayişə məsul olan inzibati idarə; polis idarəsi; 2) polis nəfəri
ə. və f. bir işi yazılı nizamlama sənədi // protokol
ZƏBUN1 f. əldən-ayaqdan düşmüş; qüvvətsiz, zəif. ZƏBUN2 f. 1) əsir, giriftar; 2) çox az; 3) əhəmiyyətsiz
f. «aciz tutan» zəiflərə zülm edən, zalım
f. acizin qənimi, acizə rəhm etməyən
f. acizin qənimi olma; acizə rəhm etməmə
f. aciz və fağır, yazıq
ə. «yazılı» Allahın Davud peyğəmbərə göndərdiyi kitab
ə. şüşə qayıran usta
ə. 1) mane olma; 2) məcbur etmə, vadar etmə; 3) əziyyət vermə, zülm etmə
ə. ürəksıxan, darıxdıran
ZƏDƏ1 f. uğramış, düçar, giriftar, mübtəla. ZƏDƏ2 f. əziklik, sınıqlıq
ZƏ’F ə. bax zə’fiyyət
ə. 1) məqsədə yetişmə, nail olma; 2) qələbə, qalibiyyət, uğur
ZƏ’FƏRAN ə. 1) ədvə növü; 2) çiçəyindən həmin ədvə alınan soğanaqlı bitki
ZƏ’FƏRANİ ə. zəfəran rəngində olan; zəfəran ətri verən
ə. göz təbəqəsinin dırnaq kimi qalınlaşması xəstəliyi
ə. və f. nail olan; qələbə çalan, qalib gələn
ZƏ’Fİ ə. zəif olan, zəifliyə aid olan
ə. ah çəkmə, inləmə, fəryad etmə
ZƏ’FİYYƏT ə. zəiflik
ə. alt çənə
f. 1) qara qarğa; 2) dolaşa
ə. yola düşmə; getmə
ə. rəhrizkarlıq
ə. qızıl
ə. qızıl suyuna çəkilmiş
ə. «zəhmət» c. zəhmətlər
f. bax zəhr1
ə. sürünərək hərəkət etmə; sürünmə