ə. ən lazımlı; daha lazımlı, çox gərəkli
ə. çox lazımlılıq, daha da lazımlı olma
ƏMA ə. 1) kor; 2) m. nadan. ƏM’A ə. bağırsaqlar
ə. «əmcəd» c. ən şanlılar, ən şərəflilər; daha şərəflilər
ə. «əmmamə» c. əmmamələr
ə. və f. 1) əmmamə qoyanlar; əmmaməlilər; 2) m. axundlar, mollalar
ə. «məkan» c. məkanlar, yerlər
Ə’MAL ə. «əməl» c. 1) əməllər, işlər; 2) t. fəaliyyət. Ə’mali- ərbəə dörd əməl (toplama, çıxma, vurma, bölmə); ə’mali-haqqə katorqa işləri, əziyyətli
ə. aman, imdad
ə. müvəqqəti saxlamaq üçün başqasına verilən əşya, pul və s
ə. və f. əmanət saxlayan; əmanətçi // tapşırılan şeyi yaxşı saxlayan
ə. 1) əmanət yolu ilə, əmanət olaraq; 2) girov olaraq; girov; 3) inanaraq; 4) ala-babat, başdansovdu
ə. və f. əmanətə xəyanət etməyən, tapşırılan şeyi yaxşı saxlayan
ə. ümidlər, arzular, niyyətlər
ə. əlamət, nişan, əsər
ə. 1) əmirlik, bəylik; 2) bir əmirin idarəsi altında olan ərazi
ə. 1) ən şanlı, şövkətli; daha şanlı, daha şöhrətli; 2) tanınmış, məşhur
ə. niyyət, qəsd
ə. bax əmdən
ə. qəsdən, bilərəkdən, bilə-bilə
ƏMƏL1 ə. 1) iş; 2) işləmə, icra etmə; 3) məhsul, əsər; 4) hesab əməliyyatlarından hər biri. ƏMƏL2 ə. arzu, istək, dilək
ə. və f. fırıldaqçı
ə. və f. ümid verən
ə. və f. arzulayan, uman
ƏMƏLƏ1 ə. düzəlmə, yaranma. ƏMƏLƏ2 ə. «amil» c. işçilər, fəhlələr
ə. 1) təcrübi, tətbiqi; 2) süni
ə. «əməli» c. bir işin həyata keçirilməsi üçün tədbir(lər)
ə. və f. arzulayan, arzu edən, ümid edən
ə. bax əmu
ə. dərin
ə. ümuma aid olan; ümumi
ə. 1) qorxusuz, qorxmaz; 2) şübhə etməyən, xatircəm olan; 3) təhlükəsiz (yer); 4) əmanət saxlayan, inanılmış; 5) nadinc olmayan; sakit (uşaq haqqında)
ə. hökmdar, padşah. Əmiri-ləşkər bax əmirülləşkər
ə. 1) əmirə aid olan; şahanə; 2) m. yaxşı, bahalı
ə. ordu komandanı
ə. və f. qoşun başçısı
ƏMİRÜL’ÜMƏRA ə. əmirlər əmiri; bəylərbəyi
ə. və f. bax əmuzadə
ə. «mülk» c. 1) mülklər; 2) t. var-yox, dövlət
ə. ən məlahətli; daha məlahətli, duzlu, gözəşirin
ə. amma
ə. ruhanilərin başlarına sarıdıqları sarğı
ə. və f. 1) başında əmmamə olan; əmmaməli; 2) m. ruhani
ƏMMAR(Ə) ə. 1) çox əmr edən, artıq dərəcədə məcbur edən; 2) çağıran
ə. bibi
ə. və f. bibioğlu
ə. bax əmniyyət (1-ci və 2-ci mənalarda)
ƏMNİYYƏ(T) ə. 1) qorxusuzluq, əmniyyət; 2) rahatlıq, istirahət, əmin-amanlıq; 3) təhlükəsizlik idarəsi