ə. əsli f. «nümunə» t. nümunə, örnək
ə. «nəsəb» c. nəsəblər
ə. «nəsl» c. nəsillər
ə. 1) köməkçi; 2) arxa, tərəfdar; 3) islam dininin meydana gəlməsində və yayılmasında Məhəmməd peyğəmbərə kömək edən mədinəlilər; 4) m
ə. «nəsc» c. toxumalar
ə. inadcıl, tərs
ƏNVA’ ə. «növ» c. 1) növlər; 2) t. növbənöv, müxtəlif
ə. «nur» c. nurlar, işıqlar
ə. və f. nur saçan, nur salan
ə. ən işıqlı; daha işıqlı, çox nurlu
ə. güclə, zorla
ə. «nab» c. 1) köpək dişləri; 2) yırtıcı heyvanların dörd cərgə uzun sivri diş(lər)i
ə. «nəzər» c. nəzərlər, baxışlar
f. «əgər»in qısaldılmış forması əgər, əgər ki (əsasən şeirdə işlədilir)
Ə’RAB ə. «ərəb» c. ərəblər; t. çöldə yaşayan ərəb qəbilələrindən olan; çöllü, bədəvi
Ə’RABİ ə. çöllü ərəb, bədəvi ərəb
ə. «ircaf» c. yalan xəbərlər; şayiələr
Ə’RAF ə. 1) hündür yer, yüksək ərazi; 2) cənnətlə cəhənnəm arasındakı yer
ə. «ərikə» c. taxtlar
ə. «ərizə» c. ərizələr
ə. «ərmələ» c. dul qadınlar
Ə’RAZ ə. «ərəz» c. sonradan əmələ gələn hallar, keyfiyyətlər
ə. «ərz» c. 1) yerlər; 2) t. sahə
ə. «ərzəl» c. rəzillər, alçaqlar
ə. xalis ərəb, əsil ərəb
ə. «rəbb» c. 1) t. yiyə, sahib; 2) t. mülkədar. Ərbabi-daniş alim(lər); ərbabi-hunər hünərli(lər); ərbabi-qələm savadlı(lar); ərbabi-süxən söz ustalar
ƏRBƏ’ ə. bax ərbəə
ƏRBƏA’ ə. bax yövmül’ərbəa’
ə. dava, qalmaqal, gurultu-partıltı
ə. və f. davakar, qalmaqalçı, qovğaçı, dalaşqan
ə. dörd
ə. bax ərbəun
ə. 1) qırx // qırxıncı; 2) qışın əvvəlindən «xəmsin » adlanan hissəsinə qədər qırx gün
ə. ən yaxşı, ən üstün; daha yaxşı, daha üstün
ə. rəcəz vəznində şeir
f. 1) şərəfli; 2) möhtərəm, hörmətli
ə. əsil vətənləri Ərəbistan yarımadası olan sami xalqlarından biri
ə. 1) ərəbcə, ərəb dili; 2) ərəb dilinə və millətinə mənsub; 3) ərəb üslubunda
ə. ərəbşünaslıq
Ə’RƏC ə. topal, axsaq
ə. Məkkədə ərəfə günü hacıların durduqları yer
ə. 1) qurban bayramından əvvəlki gün; bayram axşamı; 2) bir işin görülməsinə qədər qalan az zaman
ə. 1) tər; 2) araq
ə. və f. əsasən təri çəkmək üçün yüngül baş geyimi
ə. tərə aid olan, tərdən olan
ə. əsasən dərvişlərin qoyduqları baş geyimi
ə. və f. tərli
ƏR’ƏR ə. 1) ardıc, ardıc kolu; 2) sərv, sərv ağacı
ə. «ərəsə» c. 1) meydan, açıqlıq; 2) qiyamətdə dirilən ölülərin toplanacağı meydan
ə. 1) əslində olmayıb sonradan əmələ gələn; 2) cismin mahiyyət və məzmunundan başqa, digər xüsusiyyətləri // forma; 3) təsadüfi hadisə; 4) əlamət