ŞƏB f. gecə. Şəbi-deycur ən qaranlıq gecə; şəbi-hicran ayrılıq gecəsi, hicran gecəsi; şəbi-qədr qədir gecəsi; şəbi-yelda ilin ən uzun gecəsi (dekabrın
ə. «şabb» c. gənclər, cavanlar
ə. gənclik, cavanlıq
ə. gəncliyə aid olan, cavanlıqla əlaqədar olan
ə. oxşarlıq, bənzərlik
ŞƏ’BAN ə. ərəb qəməri təqviminin səkkizinci ayı. ŞƏB’AN ə. qarnı doymuş; tox
f. 1) gecəyə aid olan; gecəlik; 2) səhərə qalmış, boyat (xörək və s. haqqında); 3) naxırçı; çoban
f. gecə-gündüz; bütöv gün // bütün gün
ŞƏBANGAH1 f. 1) gecə vaxtı; gecə; 2) axşam çağı, axşamüstü. ŞƏBANGAH2 f. qoyun-quzu yatağı, mal yatağı
ŞƏBBU(Y) f. «gecə rayihəli» mixəkgülü
f. şam yeməyindən sonra yeyilən meyvə, şirniyyat və s
f. qaranlıqda işıq verən qiymətli daş növü
ŞƏ’BƏDƏ ə. bax şəbəzə
ŞƏ’BƏDƏBAZ ə. və f. 1) əli cəld; məharətli; 2) ələ salan, şəbədə qoşan, lağa qoyan
f. 1) ay, qəmər; 2) bax şəbtab
ə. 1) oxşarlıq, bənzərlik; 2) oxşar, bənzər, eyni; 3) qırmızı mis; latun; 4) qaralama, eskiz
ə. 1) balıq toru; 2) qəfəs, barmaqlıq; 3) tora və qəfəsə bənzər pərdə
ə. şəbəkə, qəfəs şəklində olan
ə. bəxşiş, töhfə
ŞƏ’BƏZƏ ə. 1) cəldlik, məharət; 2) şəbədə, ələ salma
f. 1) gecə yuxuda gəzən; lunatik; 2) gecə keşikçisi
f. 1) sübhə yaxın; sübh çağı; 2) əsasən sübh həzin səslə oxuyan quş
f. 1) bax şəbzində; 2) m. bülbül; 3) m. xoruz
f. gecə basqını
ə. 1) bənzər, oxşar, tay; 2) şiələrin məhərrəmlikdə göstərdikləri faciəli dini tamaşa
f. 1) yataq otağı; 2) hərəmxana, sarayda padşah arvadlarının yaşadıqları otaq(lar); 3) dərvişlərin yaşadıqları və ibadət etdikləri yer, hücrə; 4) gecə
f. gecə papağı
f. gecə əşyaların üzərinə düşən su damlaları; şeh
f. gecəquşu, yarasa
f. 1) gecə rəngində olan; qara; 2) İran əsatirində: Səyavuşun atının adı; 3) odda yanan neft qoxulu qara daş
f. gecə yolçusu, gecə yol gedən adam
f. gecə işıq verən böcək; gecəböcəyi
f. gecə-gündüz; həmişə
f. gecələr ibadət, elm, mütaliə ilə məşğul olan adam
ə. budaq, dal, şax
ə. bax şəcərə (1-ci mənada)
ə. 1) ağac; 2) nəsil cədvəli (bir sülalənin, xanədanın və s. bütün əsil-nəsəbini göstərən cədvəl)
ŞƏCİ’ ə. şücaətli, igid, cəsur
ə. «şədidə» c. 1) zəhmətli, əziyyətli işlər; 2) t. müsibət, əziyyət
ə. 1) sıxıb bağlama; sıxma; 2) musiqidə: mahnının ən uca oxunan yeri; zil
ə. Yəməndə yaşamış çox zalım əfsanəvi hökmdarın adından 1) zalım, zülmkar; 2) sərt, qaba
ə. və f. Şəddad kimi zalım
ə. 1) ərəb yazısında: təkrar oxunması lazım gələn samitlərin üstünə qoyulan işarə; təşdid; 2) bağlı, topa
ə. 1) güclü, qüvvətli; 2) kəskin; 3) çətin, ağır (iş və s. haqqında)
ə. bərk ürəyi olan, qəlbi bərk
ə. şadlıq, sevinc
ŞƏFA’ ə. bax şifa’
ə. və f. bax şəfarəsan
ə. günahkarın bağışlanmasını xahiş etmə; iltimas