1. tib. vərəm; dığ; веремдин vərəm -i [-ı]; 2. məc. əzab, əziyyət, iztirab; * верем авун bax веремарун
хьун f. 1. vərəm xəstəliyinə tutulmaq, vərəmlənmək; 2. məc. dərdə düşmək, dığlamaq; dəli-divanə olmaq
(-из, -на, -а) f. 1. vərəmlətmək, vərəmlə xəstələndirmək; 2. məc. dığlandırmaq, azara salmaq, dərdə salmaq (acıqdan, fikirdən, qüssədən və s
(-из, -на, -а) bax веремарун.
1. bot. tozağacı; 2. tozağacı meşəsi; 3. верхер (-и, -а) c. dan. tozağacının cavan budaqları (süpürgə və s
1. tozağacı -i [-ı]; верхи там tozağacı meşəsi; 2. “верх” söz. sif.; верхи тар bot. tozağacı; * верхи кул çalğı (tozağacı çubuqlarından bağlanmış uzun
1. bot. ağcaqayın; 2. ağcaqayın meşəsi, ağcaqayınlıq.
1. “верхь” söz. sif.; верхьи тар bot. ağcaqayın ağacı; 2. ağcaqayın (ağacı) -i [-ı]; верхьин там ağcaqayın meşəsi, ağcaqayınlıq
1. şirin; dadlı, ləzzətli, təmli; верцӀи чуьхвер şirin armud; 2. məc. xoş, sevimli, nəvazişli, oxşayıcı, ürəyəyatan, xoşagələn; верцӀи ахвар şirin yux
şirin-şirin, dadlı-dadlı, ləzzətli-ləzətli.
1. şirinlik, dadlılıq, ləzzətlilik; dad, ləzzət; 2. məc. zəriflik, incəlik, yapışqanlıq, ürəyəyatma; 3
bax верцӀидаказ.
zərf 1. şirin-şirin, ləzzətlə, həvəslə, şövqlə, iştahla; 2. dadlı-dadlı, ləzzətli-ləzətli.
(вечре, вечре, -ер) 1. toyuq; чӀулав верч qara toyuq; 2. вечрен toyuq -i [-ı]; вечрен як toyuq əti; * ачкардин верч qırqovul toyuğu, boz; верч хьиз къ
toyuqçu, toyuq saxlayan.
toyuqçuluq.
ВЕРЧӀИ dial. bax верцӀи.
ВЕРЧӀИВАЛ dial. bax верцӀивал.
верши тар bot. qovaq ağacı növü, ağcaqovaq (ağac).
(-ди, -да, -яр) vəsiyyət; веси авун vəsiyyət etmək (eləmək); * весидин чар vəsiyyətnamə, yazılı vəsiyyət, vəsiyyət sənədi
bax веси.
(-ди, -да, -яр) vətəgə; гъетерин ветегаяр balıq vətəgələri.
(-ди, -да, -ар) veteran; * ветеранрин кӀвал veteranlar evi.
(-ре, -ре, -ер) zool. ağcaqanad, mığmığa; * ветӀряйни кьун тавун a) qətiyyən saymamaq, heç saymaq, adam yerinə qoymamaq; b) qətiyyən fikir verməmək, ə
ВЕЧРЕВ, ВЕЧРЕЗ, ВЕЧРЕЛ bax верч.