çoxyeyən, qarınqulu, doymaz.
(-уь, -е, -ер) 1. un; къуьлуьн гъуьр buğda unu; гъуьруьн хапӀа un xörəyi; гъуьр регъуьн üyütmək, çəkmək (dəyirmanda buğda, arpa və s
гъуьр-гъуьр хьун f. xıncım-xıncım olmaq, tikə-tikə olmaq, xırdalanmaq, parçalanmaq, doğranmaq; un (toz) halına düşmək, narınlaşmaq; гъуьр-гъуьр авун b
(-из, -на, -а) f. xıncım-xıncım etmək, tikə-tikə etmək, xırdalamaq, parçalamaq, doğramaq; un (toz) halına salmaq, narınlaşdırmaq
dan. boş, süst, cansız, ölüvay, ağırtərpənən (adam).
1. boş, bürüşük, solğun, yumşaq; 2. məc. zəif xarakterli, iradəsiz (adam).
1. boş (1. tarım olmayan, zəif bağlanmış, dartılmamış; sallaq; 2. ölçüsündən böyük, gen; 3. yerində möhkəm durmayan, laxlayan, tərpənən); 2
хьун f. 1. boş olmaq, boşalmaq, zəifləmək; açılmaq; 2. gen hala düşmək, genəlmək; 3. məc. boşalmaq, yumşalmaq; 4
1. boş şeyin halı; zəiflik, tarımsızlıq; 2. məc. boşluq, iradəsizlik, ciddiyyətsizlik; 3. məc. süstlük, həvəssizlik, halsızlıq
zərf boş, zəif.
bax гъуьргъуьдаказ.
(-е, -е, -ер) 1. ov; şikar; гъуьрчез фин ova getmək, ova çıxmaq, şikara çıxmaq; 2. ovda ovlanmış çöl heyvanı (quşu); гъуьрч ягъун ov vurmaq, ovlamaq;
1. ov -i [-ı]; гъуьрчен вахт ov vaxtı, ov mövsümü; 2. “гъуьрч” söz. sif. гъуьрчен кицӀ ov iti, ov tulası
1. ovçu; 2. гъуьрчехъанрин c. ovçular -i [-ı].
1. ovçuluq; 2. гъуьрчехъанвилин ovçuluq -i [-ı].
dial. bax гъвечӀи.
dial. bax гъвечӀивал.
(-ре, -ре, -ер) 1. zool. güvə; гъуьчӀ ягъун (гъуьчӀ акатун, гъуьчӀре тӀуьн) güvə dəymək, güvə düşmək (paltara, xalçaya və s