açıq-yaşıl.
açıq-sarı.
açıq-qəhvəyi, bej rəngli.
açıq-qırmızı.
1. işıqlıq; işıq; вацран экуьвал ayın işıqlığı; 2. məc. ağ gün, aydınlıq, sevinc, fərəh; экуьвилиз акъатун a) ağ günə çıxmaq, xoşbəxt olmaq; b) işıqlı
1. yaxıngörən, gözü uzağı görməyən və ya pis görən; 2. qarov, qarovluğu olan; 3. məc. bəsirətsiz, gələcəyi görməyən (adam)
1. yaxından görmə, uzağı görməmə (göz zəifliyi); 2. qarovluq, görmə nöqsanı; 3. məc. bəsirətsizlik, gələcəyi görə bilməmə
zərf səhər; səhər çağı, sübhçağı.
səhər, sabah, sübh; экуьнен яралай sübh (səhər) tezdən; экуьнен ярар sübh şəfəqi.
zərf səhərdən, sabah başlanandan bəri.
dial. bax куькӀуьрун.
dial. bax куькӀуьн.
экя хьун f. 1. batmaq, mayenin içinə düşərək islanmaq; 2. məc. incimək, xatiri qalmaq, könlünə toxunmaq, məyus olmaq, pərt olmaq, qəlbi qırılmaq
(-из, -на, экя/-а) f. 1. batırmaq, mayenin içərisinə soxmaq, yaş etmək, islatmaq; виртӀедик фу экягъун çörəyi bala batırmaq; 2
“экъуьн”-ün murad forması.
zərf 1. gəzə-gəzə, yeriyə-yeriyə; gəzərək, dolaşaraq; 2. axtara-axtara, soruşa-soruşa, soraq-soraqla
“экъуьн”-ün təklif forması.
1. keçm. zam.: bax экъуьн; 2. “экъуьн”-dən f.bağl. gəzib, gəzərək; экъвена хтун gəzib gəlmək.
dan. səyyah, səyahətçi; kəşfiyyatçı, axtarışçı, tədqiqatçı.
dan. səyyahlıq, kəşfiyyatçılıq, tədqiqatçılıq.
dial. bax къекъвераг.
bax къемс.
хьун f. qərzəyi soyulmaq, qərzəklənmək (göy qoz haqqında).
(-из, -на, экъетӀ) f. 1. qabıqdan çıxartmaq, qabığını təmizləmək; qərzəyini soymaq, qərzəkləmək, cıbırığını çxartmaq; 2
1. keçm. zam.: bax экъечӀун; 2. “экъечӀун”-dan f.bağl. çıxıb, çıxaraq; экъечӀна фин çıxıb getmək, buraxıb getmək, atıb getmək, tərk etmək; baş götürüb
(-из, -на, экъечӀ) f. 1. müxt. mən.: çıxmaq; гъуьрчез экъечӀун ova çıxmaq (getmək); рекьиз экъечӀун yola (səfərə) çıxmaq; къецел экъечӀун bayıra çıxma
хьун f. 1. qabarmaq, qabağa çıxmaq, qabarıb çıxmaq, irəli çıxmaq; экъис хьайи чка çıxıntı (bir şeyin irəli çıxmış, qalxıq hissəsi); 2
(-из, -на, экъис) f. 1. qabartmaq, şişirtmək, qabağa vermək, irəli vermək; хур экъисун sinəsini qabartmaq; 2
bax экъетӀун.
хьун f. 1. dağılmaq, tökülmək; birdən tökülmək, şoralanmaq (mayelər haqqında); 2. tökülmək, axmaq, süzülmək, dammaq, sızmaq (qan, göz yaşı haqqında);
(-из, -на, экъич) f. dağıtmaq, tökmək, dağılmasına səbəb olmaq (mayelər haqqında); * ивияр экъичун bax иви
(-из, -на, экъуьгъ) f. 1. söymək; 2. is. söyüş; экъуьгъунар авун qarş. söyüşmək, bir-birini söymək, bir-birinə nalayiq sözlər demək