küt (məh.), it yemi (üyüdülmüş buğda, arpa və s. kəpəyindən bişirilmiş çörək).
bax куьх.
КВЕХЪАЙ, КВЕХЪДИ (чкад. п.) bax куьн.
[кквехъ], КВЕХЪАЙ, КВЕХЪДИ (чкад. п.) bax вуч².
kvit, baş-başa, heç-heçə; əvəz-əvəzə; квит хьун kvit olmaq, baş-başa (əl-ələ) olmaq, hesablaşmaq, üzülüşmək
(-из, -на, квягъ) f. 1. kürəmək, kürümək, kürəklə təmizləmək; цур квягъун tövləni kürümək; 2. dial. sürtmək, çəkmək, yaxmaq (yüngülvarı); дарман квягъ
(-из, -на, квягъ) f. dolamaq, ələ salmaq, sarımaq; aldatmaq; rişxənd etmək, lağa qoymaq.
[кквяй] (чкад.п) bax вуч².
(чкад.п) bax куьн.
nikah, izdivac; kəbin; кебин атӀун kəbin kəsmək, nikah kəsmək.
dial. 1. yerqulağı, kapers; 2. bot. kəvər (göyərti).
1. kövrək; tez sınan, tez ovulan, tez dağılan; кеврек мурк kövrək buz; 2. məc. titrək, yumşaq, həzin, zəif, ağlamsınan; кеврек ван kövrək səs; 3
хьун f. 1. kövrəklənmək, kövrəkləşmək; 2. məc. kövrək olmaq, mütəəssir olmaq, kövrəlmək, doluxsunmaq, ağlamsınmaq
1. kövrəklik; 2. məc. tez təsirlənmə, riqqətlənmə, doluxsunma; 3. məc. zəriflik, zəiflik, incəlik.
1. Kövsər (din. guya cənnətdə olan bir bulağın adı); Кевсердин яд Kövsər suyu, abi-Kövsər; 2. məc. şirin, dadlı, ləzzətli içki mənasında
kəhər, açıq-şabalıdı rəng (at haqqında); кегьер балкӀан kəhər at.
хьун f. 1. tərslik etmək, inad etmək, höcət göstərmək; 2. fikrində sabit olmamaq, fikrini tez-tez dəyişmək; 3
1. gahgir, yerişini tez-tez dəyişən, yerişində sabit olmayan; кегькир балкӀан gahgir at; 2. gəhgir, tərs, inadkar, inadcıl; кегькир къачун tərsliyi tu
1. gahgirlik, gahgir atın xasiyyəti; 2. inadcıllıq, tərslik, inad.
bot. sidr, sidr ağacı (iynəyarpaqlı, həmişəyaşıl ağac); кедрдин sidr (ağacı) -i [-ı].
(кике, кике, кикер) 1. dırnaq; кикер атӀун dırnaq kəsmək; 2. ayaq, ayaqcıq (stulda, çarpayıda və s.); 3
[ккек] dial. bax кӀек.
(-из, -на, кекис/-а) bax кикисун.
keks (yağlı, kişmişli şirin çörək).
(-из, -на, -а) f. 1. müxt. mən.: баядрик кекягъун a) bayatı oxumaq, mahnı oxumaq; b) məc. ötmək, oxumaq, cəh-cəh vurmaq (quşlar haqqında)); манидик ке
[ккел] dial. bax кӀел¹; келен як quzu əti.
(-ди, -да, -ер) kəl (iş heyvanı kimi istifadə edilən camışın erkəyi).
kəlağayı; bax буьшме.
(-ди, -да, -ар) 1. kələm; 2. келемдин kələm -i [-ı]; келемдин пеш kələm yarpağı; * гьуьлуьн келем bot
(-ри, -ра) c. (t. келемеж) bot. dial. cincilim (tərə növü).