zərf əsəbi halda, əsəbicəsinə; qəzəblə, hiddətlə, sərtcəsinə.
zərf bax туьнтдаказ.
(-ди, -да, -ар) xış, cüt; туьрездин магъ k.t. gavahın (xışın ağzı).
köhn. cütçü, cüt sürən əkinçi.
(-ди, -да, -вер) türk (xalq); туьрк чӀал türk dili; * туьрк чӀалар türk dilləri.
(-ди, -да, -ар) türkmən (xalq); туьркмен чӀал türkmən dili.
bax турмачӀ.
bax дуьдгъвер.
din. türbət (ər.), şəfaverici torpaq (pirdən, ziyarətgahdan və s. götürüllmüş).
zool. tutuquşu; туьтуькъушран tutuquşu -i [-ı].
(-ди, -да, -ар) tütün, tənbəki; туьтуьндин tütün -i [-ı].
tütünçü.
k.t. tütünçülük.
dan. səs siqnalı (maşında).
1. anat. udlaq, hülqum; туьтуьхдин цил anat. badamcıq vəzisi; 2. boğaz.
“тӀуьн¹”-ün inkarı.
bax тфенг.
(-уьз, -вена, -уькӀ) qarş. f. düzəlişmək, razılaşmaq, uzlaşmaq, yollaşmaq, barışmaq.
(-из, -на, -а) 1. “туькӀуьрун”-un təkr. tərzi; 2. bax туькӀуьр хъувун.
(-уьз, -вена, -уьх) f. 1. sönmək, keçmək; лампа туьхвена lampa söndü; 2. məc. sakitləşmək, azalmaq, zəifləmək; bax хкахьун
(-из, -на, -а) f. söndürmək, keçirmək; цӀай туьхуьрун odu söndürmək; экв туьхуьра işığı söndür; bax хкадарун²
хьун f. 1. tuş gəlmək (olmaq), rast gəlmək, təsadüf etmək, qabağına çıxmaq, üz-üzə gəlmək, rastlaşmaq, qarşılaşmaq; 2
туьш алай tuşqul, tuşvuran, nişanı düz vuran, tuşatan, sərrast (atıcı haqqında); туьш кьун a) tuşqul, nişanalma, nişanlama, qarovullama; b) tuşlamaq,
tuş, qabaq, qarşı, ön, qənşər.
zərf düz, tuş, bilavasitə, birbaşa.