[ттий] dial. bax тир [ттир].
zərf 1. bilmədən, bilmədiyi halda, bilməyə-bilməyə; 2. bacarmadığı halda, əlindən gəlmədiyi halda, bacarmaya-bacarmaya
1. bilməyən, tanımayan; дидед чӀал тийижир инсан чӀехи бахтуникай магьрум я. Ata. sözü dilini bilməyən anasın tanımaz; 2
1. bilməməzlik, bilməmə, anlamama, xəbəri olmama; 2. bacarmamazlıq, bacarmama, əlindən iş gəlməmə.
1. dik, şaquli; тик цал dik divar; тик авун dik hala gətirmək, dikləşdirmək; тик хьун dik olmaq, dik hala gəlmək, dikləşmək; 2
diklik, dik şeyin halı, dik vəziyyət.
1. zərf bax тик 3); 2. (гунуг. п.) bax тик 4); тикдиз акьахун dikə çıxmaq.
(-ди, -да, -яр) bax кӀус¹.
bax кӀус-кӀус.
(-ди, -да, -ар) təkrar; тикрар авун bax тикрарун.
хьун f. təkrar olmaq, təkrarlanmaq.
(-из, -на, -а) f. 1. təkrar etmək; təkrarlamaq; 2. təkrar etmə (edilmə); təkrarlama.
(-ди, -да, -ар) odun qalağı, odun tayası (təzək və odundan hörülmüş, üstü saman və s. ilə örtülərək qış üçün qalaqlanmış odun)
(-ди, -да, -ер) 1. bir dəstə (çəngə) saç, saç tutamı; çəngə, tutam; са тил йис bir çəngə yun; 2. tel, alına tökülmüş qısa saç, zülf
tilsim; ovsun, sehr; тилисимда гьатун tilsimə düşmək, tilsimə salınmaq, tilsim edilmək, tilsimlənmək, ovsunlanmaq; тилисимда тун tilsimə salmaq, tilsi
(-ди, -да, -ар) 1. dəfə, səfər; и тилит(да) bu dəfə; 2. say, nömrə; 3. dəstə, qrup.
bax итим.
dimdik, çox dik, lap dik; тим-тик кьвал dimdik qaya; тим-тик акъвазун a) dimdik dayanmaq, düz dayanmaq; b) biz-biz durmaq (saç haqqında)
(-ди, -да, -ар) 1. büt; 2. büst, heykəl.
1. bütçü, büt qayıran; 2. heykəltəraş.
“туьтӀуьн”-ün murad forması; bax туьтӀуьн.
[ттини] (-ди, -да, -яр) 1. xəmir; тинидин xəmir -i [-ı]; тини ишинун xəmir yoğurmaq; 2. çiy, yaxşı bişməmiş (çörək məmulatları haqqında); * тини хьиз
sif. xəmiryoğuran; тиниишиндай машин xəmiryoğuran maşın.
xəmirçi, xəmiryoğuran, xəmirgir (bax тини).
xəmirçilik, xəmirgirlik.
müxt. mən.: tip.
(-ди, -да, -ар) böyük kuzə.
mətbəə.
(-ди, -да, -ар) dəstə, tutam; са типӀих bir dəstə, bir tutam.
ТИПӀРЕН, ТИПӀЕР bax тӀиб¹.
(-ди, -да, -яр) nəleyin.
tir (nişan atmaq üçün yer, bina).
[ттир] idi; мичӀи йиф тир zülmət gecə idi.
zərf 1. eynən, əslində olduğu kimi, eyni ilə, necə ki var; 2. təfsilatla, müfəssəl surətdə, təfsilən
[ттирвал]: вацӀ тирвал çay boyu(nca); адет тирвал adət üzrə, bir qayda olaraq; малум тирвал məlum olduğu kimi; тирвал лугьун düzünü demək; кардин тирв
üçün, görə, səbəbilə (səbəb bildlirir).
(-ини, -ина, -ер) anat. diş əti; bax куручӀ.
(-ди, -да, -яр) tire (– işarəsi).
miras bölgüsü (varislər arasında); tərikə (ər.).
(-ди, -да, -ар) tirə (1. təpəcik; 2. qıraq, kənar); дакӀардин тирин pəncərə tirəsi.
(-ди, -да, -ер) asqırma, asqırtı, asqırıq; тирш ягъун asqırmaq, səbir gətirmək.
tiryək (narkotik maddə).
(-ди, -да, -ар) titul.
(-ди, -да, -ар) papaq (keyfiyyətsiz dəridən tikilmiş).
(-ди, -да) tib. yatalaq, tif; тифдин yatalaq (tif) -i [-ı].
1. cansız-çəlimsiz, cansız, gücsüz, aciz, zəif, arıq; тифрикь аял cansız-çəlimsiz uşaq; 2. məc. kasıb, yoxsul, fağır; тифрикь хьун a) cansızlaşmaq, ac
1. cansızlıq, acizlik, zəiflik, arıqlıq; 2. məc. kasıblıq, yoxsulluq, fağırlıq.
zərf 1. acizanə, acizcəsinə, aciz bir halda; 2. məc. kasıbyana, kasıbvarı, kasıbca; fağır-fağır, fağırcasına
(-ди, -да, -ар) 1. tiftik; narın tükcüklər, xov; тифтиф алай tiftikli, xovlu; 2. qısa gövdəli zərif (nazik) ot növü; * тифтиф акъатун tiftiklənmək (sü
(-ди, -да, -ар) dial. qıdıq; тихтих(ар) атун qıdığı gəlmək (tutmaq), qıdıqlanmaq; тихтих(ар) кутун qıdığını tutdurmaq, qıdıqlamaq; bax хъиткъитӀ