1. şəhvətpərəst, nəfskar, şəhvət düşkünü; şəhvətli, ehtiraslı; 2. ən zərərli adam, çox şər adam.
şəhvətpərəstlik, nəfskarlıq, şəhvət düşkünlüyü, ehtiras(lılıq.
(-из, -на, -а) f. bilə-bilə inkar etmək, qəsdən boynuna almamaq; danmaq, boynundan atmaq, haşalamaq.
(-йиз, -йна, гьая) f. 1. yaymaq, açmaq, uzatmaq, böyütmək; 2. məc. sərmək, yerə yıxmaq, vurub salmaq
(-ди, -да) həya, abır, ar, utanma hissi; гьая авун həya etmək (qılmaq), utanmaq, qızarmaq, xəcalət çəkmək; abrını gözləmək, ədəb gözləmək
1. əd. sual, əndişə, tərəddüd, şübhə bildirir; гьаяман, вучиз геж хьанатӀа görəsən, niyə gecikdi; 2. nida
(-ди, -да, -ар) 1. həyət; кӀвалин гьаят evin həyəti; 2. ev, təsərrüfat.
yaln.c. bədənin məhrəm (örtülü, ayıb) yerləri, cinsiyyət üzvləri (əzaları).
(-ди, -да, -яр) heybə, aşırma heybə.
(-ди, -да, -ар) həbəş, efiopiyalı.
(-ди, -да, -ар) köhn. qəbilə, tayfa.
1. həvəs, meyl, istək, maraq; 2. nəşə, zövq, həvəs.
zərf həvəslə, ürəkdən, qəlbdən, məmnuniyyətlə; гьевесдалди кӀвалахун həvəslə işləmək.
bax гьевесдалди.
(-из, -на, гьег) f. bir şeyi yaymaqla müəyyən şəklə (formaya) salma; афар гьегун xəmiri yaymaqla içinə tərə, ət və s
(-ди, -да, -яр) haşiyə, yelən, kənar (xalçada və s.).
köhn. dan. həzarpeşə (ən zəruri şeyləri qoymaq üçün sandıq və ya qutu).
nida hey, əhey, ay, ey (çağırış və ya müraciət bildirən nida).
əd. hey.
yapışqan, pinc.