vacib, mühüm, zəruri, gərək; важиб хьун vacib olmaq, zəruri olmaq.
vaciblik, lazımlıq, labüdlük.
(гунуг. п.) bax вун; ада ваз эверзава o, səni çağırır; ваз гана sənə verdi; ваз чида sən bilərsən; * ваз чиз bax вун
güldan.
1. sənə də; 2. səni də.
(чкад.п.) bax вун.
nida vay (kədər, ağrı, qorxu, həyəcan və s. hissləri ifadə edir); зи бала вай! vay, balam, vay!; * вай(ни) гьал авун a) ağır (çətin) vəziyyətə salmaq,
bağl. ya, ya da; вай къе хьуй, вай пака ya bu gün olsun, ya da sabah.
vay-şivən, ah-fəğan, fəryad, qışqırıq; вай-гьарай кутун vay-şivən salmaq (qoparmaq), qışqırıq salmaq, fəryad etmək, şivən qoparmaq
bax вяз.
dan. xeyir dua, uğurlama; öyüd, nəsihət, vəz.
ВАКАЙ, ВАКДИ (чкад. п.) bax вун.
(вакӀа, вакӀа, вакӀар) 1. donuz; вакӀан donuz -i [-ı]; вакӀан як donuz əti; 2. məc. pinti, səliqəsiz, çirkin, idbar; qanmaz, anlamaz, kobud adam; * ва
ВАКАН dial. bax вак (вакӀа, вакӀан).
1. donuzluq, nacinslik, yaramazlıq, qanmazlıq, qabalıq, nankorluq; 2. məc. pintilik, natəmizlik, çirkinlik
vaqiə, əhvalat, hadisə, qəziyyə.
təql. 1. qah-qah, qaqqıltı, qaqqanaq; qəhqəhə; вакь-вакь авун, вакь-вакь ацалтна хъуьруьн qah-qah etmək (çəkmək), bərkdən qəhqəhə ilə gülmək, qaqqanaq
vəqf (savab bir iş üçün ayrılmış mülk, mal).
donuzçu, donuzotaran, donuzabaxan, donuzsaxlayan.
1. donuzçuluq; 2. вакӀарбанвилин donuzçuluq -i [-ı].
(-а, -а, -ар) kol; kolluq; шаз акур валара ци къуьрер амач. Ata. sözü sən görən ağacları dibindən kəsiblər; * валара гьатун veyllənmək, avaralanmaq, a
ВАЛАЙ, ВАЛДИ (чкад. п.) bax вун; тахсир вал алач günah səndə deyil; валай гъейри səndən başqa.
top. kol-kos; kolluq, kol-kosluq; tikanlıq; * валар-цацар авун boş yerə sərf etmək, xərcləmək; puç etmək, heç etmək (malını, pulunu); валар-цацар хьун
1. gəzəyən (qadın ya kişi); 2. boş-boşuna gəzən, veyl, avara (adam).
1. gəzəyənlik, əxlaqca yüngüllük; 2. boş-boşuna gəzmə, veyllənmə.
valet, soldat (qumar kağızlarında).
tib. validol (dərman).
bax валлагь(и).
nida vallah(i)!, allaha and olsun! vallah və billah! (inandırmaq üçün işlənən ifadə).
(-ди, -да, -ар) beşmet, arxalıq.
(-ци, -це, -ер) 1. səs; ün, səda; кфилдин ван tütək səsi; ванцин səs -i [-ı]; 2. məc. gurultu, patıltı, qışqırıq; səs-səda; * ван авун bax ванун; ван
1. səs-səmir, səs səda; xəbər, soraq, məlumat; адакай ван-сес авач ondan nə xəbər var, nə ətər; 2. səs-küy, hay-küy, qışqırıq; ван-сес тавуна səs-küys
1. səslənən, səs verən; 2. qram. cingiltili.
vanna; фото ванна foto vannası; ванна кьабулун vanna qəbul etmək; ракъинин ванна günəş vannası.
(-из, -на, -а) f. 1. səslənmək, səs vermək, səs çıxartmaq; səsi çıxmaq, səsi eşidilmək; ичӀи къапуни гзаф ванда
nida bax! mənasında (xəbərdarlıq, qəti tapşırıq bildirir).
вара-зара авун a) puç etmək (eyləmək), puça çıxarmaq, heç etmək, məhv etmək; b) israf etmək, sağa-sola xərcləmək, sovurmaq, faydasız yerə sərf etmək (
bax веревирд.
bax веревирдун.
bax вара.
varan (kərtənkələlər yarımdəstəsindən sürünən heyvan fəsiləsi).
-а) 1. darvaza, alaqapı; варарин хел darvaza tayı; 2. idm. qapı.
1. darvazaçı; 2. qapıçı.
zool. çömçəquyruq.
dilç. varvarizm (dilin təmizliyini pozan yad söz və ya ifadə).
vərdənə.
(вацра, вацра; варцар) 1. yaln. t. astr. Ay (planet); варз алай йиф aylı gecə, ay aydınlığı, mahtab; цӀийи варз təzə ay, hilal; ацӀай варз bütöv ay, b
mif. Varz (sirrlər allahı).
zərf aybaay, hər ay, aydan-aya.
variant (bir layihənin, planın, mətnin və s. başqa cür şəkli).