(гъапу, гъапа, гъапар) 1. ovuc, əlin içi; гъаб ягъун ovucla götürmək, ovuclamaq; 2. ovuc tutan qədər, ovuca yerləşən miqdar (adətən saylarla); са гъаб
zərf ovuc-ovuc, ovuclayaraq, ovuclarla.
qapı (xokkey oyununda).
(-ди, -да) anlaq, düşüncə, qanacaq, dərrakə, şüur; гъавурда авай (гъавурдик квай) anlaqlı, qanacaqlı, dərrakəli, düşüncəli, şüurlu; гъавурда акьун (гъ
bax гъазават.
1. köhn. din. qəzavat, cihad; 2. məc. hərislik, həvəs, meyl; гъазават авун hərisliklə yemək (bir şeyi)
1. qısqanc; гъайра гъуьл qısqanc ər; 2. məc. paxıl, qibtə edən; * гъайра хьун a) qısqanmaq; b) məc. qibtə etmək, həsəd aparmaq, paxıllığını çəkmək
1. qısqanclıq; 2. məc. həsəd, qibtə, paxıllıq.
alçaq, birmərtəbəli; гъакӀа кӀвал alçaq ev.
(-уни, -уна, -ар) 1. sap; чӀулав гъал qara sap; раб фейи чкадай гъални фида. Ata. sözü iynə hara, sap da ora; 2
гъал-гъал хьун (гъалар-гъалар хьун) 1. tiftiklənmək, iplikləri, telləri bir-birindən ayrılmaq, tiftik-tiftik olmaq, sökülmək, didilmək (paltar); 2
bəhər, məhsul, bar.
təşviş, həyəcan, narahatlıq; təlaş; рикӀи гъалаб къачун a) həyəcana gəlmək, təşvişə düşmək, narahat olmaq; təlaş eləmək; b) döyünmək, çırpınmaq (ürək)
(-ди, -да, -ар) səhv, xəta, yanlış, qələt, yanılma; гъалатӀ авун səhv etmək, nöqsana yol vermək, yanılmaq; гзаф рахадайда гзаф гъалатӀарни ийида
qalib; bax уфтан; гъалиб хьун (атун) a) qalib olmaq (gəlmək), üstün gəlmək, qələbə çalmaq; b) yarışda birinciliyi qazanmaq
qaliblik, qələbə, qalibiyyət.
zərf qələbə ilə, qalib kimi.
(-из, -на, -а): гуж гъалибун güc tətbiq etmək, zor işlətmək.
(-уни, -уна, -ар) qəm, qüssə, kədər; гъам чӀугун qəm çəkmək, qəmlənmək, kədərlənmək; гъамуни кьун qəmə batmaq, qəm dəryasına batmaq (qərq olmaq), qəmg
1. keçm. zam.: bax гъун; 2. “гъун”-dan f.bağl. gətirib, gətirərək.
“гъаб” ın cəmi; bax гъаб.
(-ци, -це, -ар) 1. k.t. mala, dırmıq; гъар гун (гъар алтадун) a) k.t. malalamaq, dırmıqlamaq; b) məc
(-йиз, -йна, -я) dial. udmaq, aparmaq; qazanmaq (məs.: qumar oyununda pulu və s.).
(-ди, -да, -ар) ərsin.
şaxşax (uşaq oyuncağı).
1. boğaz (yalnız bəzi ifadələrdə); чан гъаргъардиз атун məc. canı boğazına yığılmaq (gəlmək), cana gəlmək, təngə gəlmək; 2