ə. və f. qarətçi.
qarətgər
[ər. qarət və fars. ...gər] сущ. чапхунчи, тарашчи, къулдур.
is. [ər. qarət və fars. …gər] Qarətlə məşğul olan adam; soyğunçu, çapovulçu, talançı, quldur. Məktəb dediyin qeydidilü bəndi-zəbandır; Qarətgəri-candı