kışkırtmak
qışqırtmaq
icb. гьарайиз тун (гун), цӀвагъиз тун (гун), гьараюниз (цӀвагъуниз) себеб хьун.
f. faire crier qn, faire gueuler qn
f. to cause smb. to shout / to squall / to yell / to bawl
глаг. kimi заставить кого кричать
icb. Birinin qışqırmasına, bağırmasına, çığırmasına səbəb olmaq; bağırtmaq
понуд. от qışqırmaq