ruhsuz
ruhsuz
прил. чанда руьгь авачир, гьевес (ашкъи) авачир, суст, лепеш, кьийи-кьиян, са куьнини эсер тийир.
Полностью »sif. inanimé, -e ; sans expression, sans vie, terne (baxış haqq.) ; apathique, indolent, -e ; indifférent, -e
Полностью »I прил. бездушный (не содержащий, не выражающий живого чувства, холодный); бесчувственный. Ruhsuz adamlar бездушные люди II нареч
Полностью »sif. Süst, ölgün, ətalətli, həvəssiz, heç bir şeydən ruhlanmayan, təsirlənməyən. Ruhsuz adam. Ruhsuz (z
Полностью »