SƏBİL

(Dərbənd)
1. həyasız
2. b a x saçıpuçux. – Neynəysən, u səbilnən danışeysən
◊ Səbil olmax (Meğri) – doymaq. – Şahın anbarında bu yetim qızdar yedilə-yedilə səbil oldula
SƏBİ
SƏBİR

Значение слова в других словарях