I
(Qazax, Salyan)
sərt (hava). – Buranın qışı çox saqqat olor (Qazax); – Saqqat havada quş o:lamağ yaxşı olar (Salyan)
II
(Qazax)
xəsis. – Saqqatın malını özgələr yə:r
III
(Zəngilan)
sözə baxmayan, söz eşitməyən. – Sən də söz tafşıma: adam tafdın, o, saqqatın biridi
IV
(İmişli)
qoçaq. – Buların bavası həm dö:lətdi oluf, həm saqqat adam
V
(Qafan, Qarakilsə)
qorxulu. – Bu ağaca çıxma, saqqatdı (Qafan); – Solaxayın daşı çox saqqat olar (Qarakilsə); – Qatır mimmə, çox saqqatdı (Qafan)
VI
(Salyan)
pərt, dilxor. – Adam borca, xərcə düşsə də, saqqat gəzməməlidi
Saqqat olmax (Qax, Şəki) – yorulmaq, yorulub əldən düşmək, təngə gəlmək. – Saqqat olmuşəm malların elinnən, mən qovuyəm, olar gəliy (Şəki); – Qolları işdəmaxdan saqqat olıp (Qax)