прил. устар.
1. глухой (полностью или частично лишенный слуха)
2. перен. безмолвный, исполненный безмолвия. Sağır göy безмолвное небо
sif. [ər.] Kar. [1-ci kor:] Biz eşitdik yığın-yığın kor, lal; Hər tərəfdən sağır, çolaq və topal; Şeyx Sənana iltica edir
Полностью »