sparkle1
n 1. zəif / kiçik qığılcım; 2. parıltı, işıltı; 3. əlamət, işarantı; not a ~ of wit ağıl işarantısı olmama; 4. canlılıq, zirəklilik, çeviklik, şuxluq
sparkle2
v 1. qığılcımlanmaq, qığılcım saçmaq; parlamaq; Her eyes were sparkling with joy Onun gözləri sevincdən parlayırdı; 2. köpüklənmək (şərab haq.); 3. bərq vurmaq, parıldamaq; 4. seçilmək, fərqlənmək; She always sparkles at parties O, həmişə qonaqlıqlarda seçilir